‘Dobry los’, Doktor Seraficki – św. Bonawentura

Gdyby trzeba było odpowiedzieć na pytanie „Jak nazywa się jeden z najważniejszych średniowiecznych filozofów, teologów? Wydaje się, że tym, którego wymienialibyśmy najczęściej byłby św. Tomasz z Akwinu i oczywiście byłaby to bardzo poprawna opinia. Ale, jeśli usłyszymy, że w XIII wieku, Kościół oświetlają mądrością dwa kandelabry – jeden to właśnie Akwinata, a ów drugi? Albo jeśli przyjrzelibyśmy się kolumnadzie na Placu Świętego Piotra, to równolegle do Doktora Anielskiego, po drugiej stronie pojawia się Doktor Seraficki. Kim jest ta druga postać? Ważna nie tylko dla historii Kościoła, ale również dla teologii i filozofii oraz rozwoju duchowego. Otóż, to wspominany 15 lipca św. Bonawentura. To kardynał, biskup, generał franciszkanów, teolog, filozof i mistyk, od 1588 roku Doktor Kościoła.

„O, buona ventura” czyli „dobra przyszłość” czy też „dobry los”, to słowa wypowiedziane przez św. Franciszka z Asyżu nad słabowitym dzieciątkiem. One były jednak prorocze. Naznaczyły dziecko do tego stopnia, że stały się jego imieniem zakonnym.

Imiona świętych - Bonawentura

W rzeczywistości nazywał się Giovanni di Fidanza. Urodził się ok. 1218 roku w Bagnoregio niedaleko Viterbo. Matka, w obawie o życie chorowitego dziecka ofiarowała je Bogu. Edukację rozpoczął w rodzinnym miasteczku, w konwencie minorytów. Następnie były studia filozoficzne w Paryżu i tam właśnie wstąpił do franciszkanów.

Modlitwa Jana Pawła II o dar pokoju

Po nowicjacie Bonawentura odbył studia teologiczne, prowadził wykłady, a z czasem otrzymał tytuł profesora uniwersytetu paryskiego. Jako teolog – filozof pozostawił nam wiele różnorodnych prac, a także ponad 400 kazań. Szczególnie zajmowała go kwestia ludzkiego poznania. „Nie ma prawdziwego poznania bez umiłowania” – tak twierdził Doktor Seraficki. W średniowieczu Serafinowie właśnie symbolizowali miłość.

Widzenie św. Bonawentury - © José Luiz Bernardes RibeiroA ponadto – jak zapisał Bonawentura – osiągniesz mistyczną wspólnotę z Bogiem, ale raczej „proś o łaskę, nie o naukę; o pragnienie, nie intelekt; o jęk modlitwy, nie o poznanie litery; o oblubieńca, nie nauczyciela; o Boga, nie człowieka; o zaćmienie, nie o jasność; nie o światło, ale o ogień, który wszystko ogarnia i unosi w Bogu z silnym namaszczeniem i płomiennymi uczuciami…”

Bonawentura bardzo przysłużył się wspólnocie stworzonej przez Biedaczynę z Asyżu. Został wybrany przełożonym generalnym zakonu, kiedy miał zaledwie 39 lat i przez kolejnych kilkanaście kierował zgromadzeniem. Krążył między klasztorami od Anglii przez Niemcy, Flandrię, Belgię, Hiszpanię, Włochy. Jego działania były tak skuteczne, że dla franciszkanów jest „drugim Ojcem Zakonu”.

Modlitwa do św. Józefa dla narzeczonych

Św. Bonawentura potrafił znaleźć drogę między radykalizmem, a zbytnim rozluźnieniem w stosowaniu reguł, co burzyło jedność wspólnoty. Ułożył pierwsze konstytucje. Zakon kwitł pod jego skrzydłami. Pewnego dnia, kiedy zmywał naczynia po współbraciach przyszła widomość, że wybrano go kardynałem i biskupem Albano pod Rzymem. Oznaczało to zrzeczenie się urzędu przełożonego i zaangażowanie w ‘najwyższej wagi’ sprawy Kościoła.

Kto obchodzi imieniny 15 lipca? - sprawdź

W drodze na sobór w Lyonie zmarł Tomasz z Akwinu. Znali się z Paryża, cenili. A teraz Bonawentura miał zastąpić go jako główny negocjator w rozmowach z prawosławnymi. Cel był bardzo ambitny – przywrócić jedność. Niestety tzw. Unii Lyońskiej Bonawentura nie doczekał. Wyczerpany pracą zmarł przed zakończeniem soboru – 15 lipca 1274 roku. Kanonizowany został w 1482. Patronuje franciszkanom oraz matkom oczekującym potomstwa, robotnikom i teologom.

W ikonografii przedstawiany jest w habicie franciszkańskim z biskupim krzyżem na piersiach albo jako kardynał. Atrybuty to anioł przynoszący mitrę i zwój.