Dzięki temu twoja relacja z Jezusem nabierze zupełnie nowego wymiaru

Fenomen Jezusa Chrystusa polega m.in. na tym, że będąc w pełni Bogiem, stał się jednocześnie w pełni człowiekiem. Paradoksalnie, czasem trudniejsze niż uznanie Go za Boga jest dostrzeżenie w Nim człowieka.

W Kościele nietrudno o świadectwo tego, że Jezus jest Bogiem. Gdy czytamy Biblię, często koncentrujemy się na Jego cudach i nauczaniu. Odpuszczał grzechy, uzdrawiał chorych, wskrzeszał zmarłych, po śmierci zmartwychwstał, a następnie wstąpił do nieba. Wierzymy, że pozostał z nami w Eucharystii. Takich rzeczy zwykły człowiek nie zdołałby dokonać. Wiemy, że powinniśmy modlić się do Niego, ale często brakuje nam słów.

Ujrzeć w Bogu człowieka

Pamiętajmy o tym, że Jezus był także człowiekiem. Jadł, pił, bywał zmęczony, odczuwał emocje. Czytając Ewangelię, warto zwracać uwagę nie tylko na Jego bóstwo, ale i na człowieczeństwo. Pomocne może być przeczytanie krótkiego fragmentu i zatrzymanie się nad nim przez dłuższą chwilę. Wyobraźmy sobie przedstawioną w nim scenę, poczujmy się jak obserwator, który był jej świadkiem dwa tysiące lat temu. Przyjrzyjmy się Jezusowi - Jego gestom, ruchom, mimice twarzy. Posłuchajmy Jego słów. Zastanówmy się, dlaczego w danej sytuacji postąpił tak, a nie inaczej? Co mógł wtedy czuć? Nieocenioną pomocą będą tu komentarze przygotowane przez biblistów, którzy dobrze znają historię, kulturę czy sytuację polityczną ówczesnego Izraela, a więc kontekst, w którym osadzone są wydarzenia opisane w Biblii.

Poznać, aby naśladować

W filmie "Nadludzka miłość" pewien człowiek mówi do słuchającej go grupy młodzieży: "Jezus nie jest nam potrzebny jedynie do zbawienia, lecz także jako przykład, jak żyć na co dzień". To zdanie ma w sobie dużą mądrość. Czasem może się wydawać, że potrzebujemy Chrystusa tylko do tego, by po śmierci bezpiecznie zaprowadził nas do nieba, a uchronił przed piekłem. Perspektywa śmierci bywa jednak odległa, zwłaszcza z punktu widzenia młodych osób. Tymczasem chrześcijaństwo zakłada określony styl życia. Obserwując Jezusa i słuchając Jego słów, uczymy się kochać, przebaczać, budować relacje z innymi, dostrzegać własną wartość i szanować godność drugiego człowieka - nie tylko w celu otrzymania nagrody po śmierci, ale i po to, by tu i teraz czynić świat choć odrobinę lepszym, zaczynając od osób ze swojego najbliższego otoczenia. Jeśli naprawdę na serio zaczniemy towarzyszyć Jezusowi, wkrótce przekonamy się o tym, że świat pełen jest kobiet cierpiących na krwotok, bogatych młodzieńców, trędowatych i paralityków. Czy spotykając ich na swojej drodze, zawsze zachowujemy się jak nasz Mistrz? Czy umiemy patrzeć na nich spojrzeniem pełnym ciepła? Czy mamy dla nich czas, cierpliwość, dobre słowo? Prosty gest miłości często bywa ważniejszy niż najlepszy wykład ewangelizacyjny.

Rozmowa z przyjacielem

Obserwując Jezusa, trudno nie zauważyć, że Jego życie ma bardzo dużo wspólnego z tym, co sami przeżywamy każdego dnia. Z taką świadomością o wiele łatwiej się modlić. Nasz Bóg jest bliski człowiekowi, doskonale rozumie nasze radości i smutki, problemy i osiągnięcia. Św. Ignacy Loyola przekonywał, by podczas modlitwy rozmawiać z Jezusem "jak przyjaciel z przyjacielem". To oznacza, że można powiedzieć Mu zupełnie o wszystkim. Nie ma tematu, który dla Niego byłby nie dość dobry lub niewystarczająco wzniosły. Bez względu na to, czy opowiemy Mu o poszukiwaniach sukienki na studniówkę, czy o chorobie bliskiej osoby, On zawsze uważnie nas wysłucha. Jeśli trudno to zrozumieć, najlepiej wstąpić do Kany Galilejskiej i przyjrzeć się temu, jak na prośbę Maryi troszczy się o wino dla gości weselnych.

Księga, która uczy życia

Odkrywanie Ewangelii sprawia, że relacja z Jezusem nabiera nowego wymiaru. Chrystus przestaje być kimś odległym, a staje się bliski. Nie trzeba Go wyłącznie słuchać z bezpiecznej odległości, lecz można wejść z Nim w bliską relację przyjaźni. Warto spróbować, aby się o tym przekonać. Metod czytania Biblii jest wiele. Można skorzystać z pomocy osoby duchownej lub wybrać się na kurs i poznać takie formy lektury, jak np. lectio divina czy medytacja lub kontemplacja ignacjańska. W wielu parafiach działają również grupy łączące osoby, które czytają Biblię, dzielą się tym, co przeczytały, i próbują wcielać to w życie. Warto zacząć od poświęcenia kilku albo kilkunastu minut dziennie na to, by spokojnie przeczytać krótki fragment i zastanowić się nad nim przez chwilę. Można czytać rozdziały po kolei lub codziennie pochylić się nad Ewangelią z danego dnia. Informację o tym, jaki fragment czytany jest akurat w kościołach, można wyszukać choćby w internecie. Przywiązani do tradycji mogą korzystać z papierowych kalendarzy przygotowywanych przez wydawnictwa katolickie, a zwolennikom nowych technologii pewnie spodobają się aplikacje na smartfony. Zrozumienie czytanego tekstu ułatwią komentarze biblistów - można je znaleźć na marginesach niektórych wydań Biblii lub w dodatkowych książkach czy materiałach multimedialnych. Co roku wydawane są również książeczki zawierające fragment Ewangelii na dany dzień i kilka zdań omówienia. Bez względu na wybraną formę warto czytać Biblię sercem, zastanawiając się, jak dany fragment odnosi się do naszego życia i czego nas uczy. Dzięki temu nie tylko lepiej poznamy i bardziej pokochamy Jezusa, ale będziemy stawali się coraz bardziej podobni do Niego.

Anna Kapłańska - absolwentka dziennikarstwa i komunikacji społecznej. Fascynuje ją odkrywanie tajemnicy, jaką jest człowiek. Sprzyjają temu długie, piesze wędrówki i szczere rozmowy z przyjaciółmi