Ignacjańskie spotkania ze Słowem Łk 13,22-30

Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni? Stajemy wobec zasadniczego pytania, pytania, wobec którego nie powinniśmy przejść obojętnie. W odpowiedzi na nie sami uczniowie otrzymali nie tyle zapewnienie o swoim zbawieniu, co zachętę, by usiłowali wchodzić przez ciasne drzwi. Wielu - powiada Jezus - będzie chciało wejść, a nie będą mogli.

Życie ludzkie jest wędrówką, jak wielokrotnie nazywał je papież. Wędrowanie jednak nie jest błąkaniem się tu i ówdzie, chodzeniem bez celu; nie jest przebywaniem w tym, czy innym miejscu, w takim czy innym towarzystwie.

Jezus jest Drogą, Prawdą i Życiem. A Duch Święty jest tym, który nam w wędrówce towarzyszy.

Rozważanie o. Piotra Janika SJ

[-medytacja_25viii13_janik.mp3-]

Z Ewangelii według św. Łukasza:

Jezus nauczając, szedł przez miasta i wsie i odbywał swą podróż do Jerozolimy. Raz ktoś Go zapytał: Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni? On rzekł do nich: Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: Panie, otwórz nam! lecz On wam odpowie: Nie wiem, skąd jesteście.

Wtedy zaczniecie mówić: Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś. Lecz On rzecze: Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy dopuszczający się niesprawiedliwości!

Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym. Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi.