Jaśniejsza niż słońce, patronka telewizji – św. Klara

Jej matka, podczas modlitwy w czasie ciąży ze swoją pierworodną córką, usłyszała słowa: „Nie bój się, gdyż to dziecko zabłyśnie swym życiem jaśniej niż słońce!” Dlatego też, dziewczynka po narodzinach otrzymała imię Klara, co w języku łacińskim oznacza: jasna, czysta, sławna. Od młodości zafascynowała się przykładem św. Franciszka z Asyżu. Stała się założycielką tzw. II zakonu franciszkańskiego.

Przyszła na świat w Asyżu, w roku 1194, w szlacheckiej rodzinie Favarone Offreduccio i jego żony Ortolany. Była najstarszą z trzech córek. Rodzina była zamożna i bardzo religijna, z tradycjami rycerskimi. Rodzicie starali się, aby dobrze wydać Klarę za mąż, ale ona miała inne plany.

Św. Klara - kobieta odważna i bogata w wiarę

Kościół

Gdy miała 12 lat, w Asyżu rozpoczynał swoją działalność starszy od niej o kilkanaście lat Jan Bernardone, powszechnie znany jako Franciszek z Asyżu. Klara wielokrotnie się z nim spotykała i była tak zafascynowana jego stylem życia, duchowością i przykładem poświęcenia Bogu, że zapragnęła sama stać się siostrą dla braci franciszkanów.

„Nie bój się, gdyż to dziecko zabłyśnie swym życiem jaśniej niż słońce!”

DEON.PL POLECA

Poprosiła Franciszka, aby zwrócił się z prośbą do biskupa Asyżu i pozwolił jej na obranie takiej drogi życia. Ponieważ bliscy nie byliby skorzy do pozwolenia na to, więc kiedy Klara dostała od biskupa znak zgody, potajemnie wymknęła się w nocy z domu. Chciała całkowicie poświecić się Chrystusowi. Było to 28 marca 1212 roku, w Niedzielę Palmową. Klara miała wtedy 18 lat.

Franciszek przyjął ją i dał jej prosty habit i welon zakonny. Krewni namawiali ją do powrotu do domu, ale nie dała się przekonać. Franciszek przygotował dla sióstr mały klasztor przy kościele św. Damiana. Chciał, żeby siostry modliły się i czyniły pokutę w intencji braci, którzy poświęcali się pracy apostolskiej. Bardzo szybko pojawiły się też inne naśladowczynie i żeńska gałąź zakonu franciszkańskiego, tak zwany II zakon, określany był jako wspólnota Pań Ubogich. Potocznie zwano je klaryskami. W 1215 roku Franciszek mianował Klarę pierwszą ksienią.

Wizja św. Klary - Guercino, Public domain, via Wikimedia Commons

Klasztor żeński przy San Damiano szybko się rozrastał. Wstępowały doń córki ze znacznych rodów. Zostawiały wszystko i wybierały życie w skrajnym ubóstwie. Po pewnym czasie dołączyła do nich rodzona siostra Klary, bł. Agnieszka, a nawet po latach jej matka.

Od samego początku Klara była pod duchowym urokiem św. Franciszka. Dlatego w duchowości nowego zakonu widać echo tej fascynacji. Najważniejsze jest życie ewangelią, naśladowanie sposobu życia Jezusa, a więc dobrowolne ubóstwo, praktyki pokutne. Z tego wypływa poczucie przynależenia do wspólnoty chrześcijańskiej i wierność Kościołowi katolickiemu. Klauzura i milczenie to gwarancja głębi i owocności życia kontemplacyjnego.

Klara zawsze uznawała się za siostrę i duchową córkę Franciszka. W testamencie, który spisała kilka lat przed śmiercią, oddaje swoją wspólnotę pod władzę Kościoła Rzymskiego i opiekę Zakonu Braci Mniejszych.

Św. Klara z Asyżu

Serwis Papieski

Klara swoją modlitwę wspierała surowym życiem, postami i czuwaniami. Już za życia dokonywała wielu cudów.

Pewnego razu, złożona chorobą, miała łaskę widzenia i słyszenia Pasterki z pobliskiego kościoła, na której był Franciszek i jego bracia. Dlatego czczona jest jako patronka telewizji.

Klara umarła 11 sierpnia 1253 roku. Kanonizował ją dwa lata po śmierci papież Aleksander IV.

W ikonografii ukazywana jest w brązowym habicie z białym, franciszkańskim sznurem z trzema węzłami, które symbolizują śluby zakonne. W ręku trzyma monstrancję, lilię lub lampę.