Bóg nie przymusza człowieka do niczego

Zbawienie lub potępienie to nie wynik ‘przeznaczenia’, ale wolnej decyzji człowieka i jej konsekwencji.

Niedziela, 14 września 2025 r. – Święto Podwyższenia Krzyża Świętego – XXIV Niedziela zwykła 

Czytania: Lb 21,4b-9 albo Flp 2,6-11; J 3,13-17 

Z ewangelii wg św. Jana: 

I nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił - Syna Człowieczego.  
A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. 

Obraz: Jezus rozmawia z Nikodemem, który przyszedł do Niego w nocy. Oczyma wyobraźni zobaczę tę scenę symbolizującą drogę duchową człowieka od ciemności do światła. Posłucham rozmowy Pana z Nikodemem. Zwrócę uwagę na swoje odczucia i pojawiające się myśli. 

Myśl: Nikodem przyszedł do Jezusa, by zostać pouczonym. Znał Jego naukę i wielkie dzieła. Uznawał Jego misję – ‘wyjście od Boga’. Interesowało go pouczenie od Pana. Szukał oświecenia, które symbolicznie zapowiadało przyjście w nocy. Nie z powodu lęku czy chęci ukrywania się, ale dla podkreślenia tego przejścia od ciemności do światła, jakiego potrzebuje każdy uczeń Chrystusa. Jezus wymaga od każdego swojego ucznia tej otwartości do zrozumienia, że krzyż jest ‘wywyższeniem’ – uwielbieniem oraz potwierdzeniem, że ‘wolą Bożą’ jest zbawienie (nie potępienie) i życie wieczne dla każdego. 

Emocja: Życie wieczne to nie predestynacja. Bóg chce zbawienia wszystkich. Wszystko w historii zbawienia jest temu podporządkowane. Bóg nie przymusza człowieka do niczego. Zbawienie lub potępienie to nie wynik ‘przeznaczenia’, ale wolnej decyzji człowieka i jej konsekwencji. 

Wezwanie: Poproszę o łaskę zrozumienia tajemnicy ‘wywyższenia’ Syna Człowieczego, która jest dla zbawienia człowieka. Podziękuję za Jego ofiarę na krzyżu. 

Jubileusz 2025: Spes non confundit jest wielkim wołaniem o rozbudzenie nadziei. „Nadzieja, wraz z wiarą i miłością, tworzy tryptyk „cnót teologalnych”, które wyrażają istotę życia chrześcijańskiego... W ich nierozerwalnym dynamizmie, nadzieja jest tą, która niejako nadaje orientację, wskazuje kierunek i cel chrześcijańskiej egzystencji” (18). W chwili refleksji albo rachunku sumienia, poszukam w swoim życiu znaków ‘nadziei’ i obecności Boga.