#Ewangelia: najlepsze lekarstwo

Dobra Nowina jest bowiem lekarstwem na najgorszą chorobę, którą jest grzech, smutek, rozpacz i wszelki brak miłości.

[Łk 4, 38-44]

Po opuszczeniu synagogi Jezus przyszedł do domu Szymona. A wysoka gorączka trawiła teściową Szymona. I prosili Go za nią. On, stanąwszy nad nią, rozkazał gorączce, i opuściła ją. Zaraz też wstała uzdrowiona i usługiwała im.

O zachodzie słońca wszyscy, którzy mieli cierpiących na rozmaite choroby, przynosili ich do Niego. On zaś na każdego z nich kładł ręce i uzdrawiał ich. Także złe duchy wychodziły z wielu, wołając: «Ty jesteś Syn Boży!» Lecz On je gromił i nie pozwalał im mówić, ponieważ wiedziały, że On jest Mesjaszem.

Z nastaniem dnia wyszedł i udał się na miejsce pustynne. A tłumy szukały Go i przyszły aż do Niego; chciały Go zatrzymać, żeby nie odchodził od nich. Lecz On rzekł do nich: «Także innym miastom muszę głosić Dobrą Nowinę o królestwie Bożym, bo po to zostałem posłany».

I głosił słowo w synagogach Judei.

[Komentarz Mieczysława Łusiaka SJ]

Lecząc choroby, Jezus chce nam powiedzieć, że przyszedł do nas, aby dawać nam życie. Choroba jest bowiem doświadczeniem częściowej utraty życia. Ponieważ bardzo chcemy żyć, buntujemy się przeciw chorobie i staramy się ją wyeliminować.

Jednak kiedy Jezus postanowił iść do innych miast, to nie uzasadnił tego tym, że musi iść leczyć innych ludzi, ale tym, że musi innym też "głosić Dobrą Nowinę o królestwie Bożym". Owa Dobra Nowina jest bowiem lekarstwem na najgorszą chorobę, którą jest grzech, smutek, rozpacz i wszelki brak miłości.

Tego lekarstwa najbardziej potrzebujemy, gdyż można być zdrowym, a jednocześnie bardzo nieszczęśliwym. Dobra Nowina to lekarstwo dające nam trwanie w prawdziwym szczęściu.

[Komentarz Wojciecha Jędrzejewskiego OP]