Pokusa "samozbawienia" jest duża. Trzeba jednak przyjąć, że to Bóg nas odnajduje i zbawia

Obrazy owcy i drachmy zawierają pewien paradoks. Same się nie nawracają, nie odnajdują. Są "odnalezione". Nawrócenie zakłada uznanie swojego zagubienia i przyjęcie tego, że Ktoś nas odnajduje. Pokusa "samozbawienia" jest duża. Trzeba jednak przyjąć, że to Bóg nas odnajduje i zbawia.

Słowo na dziś (Łk 15,1-10)

Z ewangelii wg św. Łukasza: Zbliżali się do Niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi». Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: «Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: "Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła". Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.

Albo jeśli jakaś kobieta, mając dziesięć drachm, zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: "Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam". Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca».

Komentarz do Ewangelii (czwartek, 6 listopada 2025 roku)

Obraz: Oczyma wyobraźni zobaczę "wszystkich celników i grzeszników", którzy przychodzą do Pana, by Go słuchać. Wraz z nimi posłucham tych dwóch części przypowieści o odnalezieniu tego, co się zgubiło i radości, jaką to sprawia Ojcu niebieskiemu. Przyjrzę się swoim skojarzeniom.

Myśl: Fragment autorstwa św. Łukasza, który dzisiaj czytamy ukazuje dwie z trzech scen przypowieści, która jest "sercem Ewangelii". Ukazuje Boga czułości i miłosierdzia. Zagubiona owca i drachma ukazują serce Boga, który raduje się z "odnalezienia" tego, co było zgubione, czy z widoku powracającego syna marnotrawnego. Wspólnota św. Łukasza musi pamiętać, że nie jest doskonała, ale że jest zgromadzeniem grzeszników, którzy szukają przebaczenia. Nie są sprawiedliwi, ale pozwalają Bogu na to, by On działał według własnej logiki. Tej logiki Bożej nie rozumieją zamknięci w sobie "faryzeusze i uczeni w Piśmie" wszystkich czasów.

Emocja: "Radość z jednego grzesznika". Te obrazy owcy i drachmy zawierają pewien paradoks. Same się nie nawracają, nie odnajdują. Są "odnalezione". Nawrócenie zakłada uznanie swojego zagubienia i przyjęcie tego, że Ktoś nas odnajduje. Pokusa "samozbawienia" jest duża. Trzeba jednak przyjąć, że to Bóg nas odnajduje i zbawia.

Wezwanie: Poproszę o łaskę doświadczenia radości z bycia odnalezionym. Podziękuję za możliwość przystąpienia do sakramentu pokuty, w którym zyskuję nowe życie.

Jubileusz 2025: Według Leona XIV „edukacja katolicka powinna "łączyć sprawiedliwość społeczną i ekologiczną, (…) uczyć wyboru nie tego, co wygodne, lecz tego, co sprawiedliwe"... Nawiązując do inicjatywy Papieża Franciszka - Globalnego Paktu Edukacyjnego, nazywa go "jedną z gwiazd" orientujących Kościół w XXI wieku..., wskazując siedem dróg - od stawiania osoby w centrum, przez dialog pokoleń i godność kobiet, po troskę o wspólny dom”. Odmówię modlitwę Ojcze nasz.

Do 8 listopada mogę zyskać odpust zupełny, nawiedzając cmentarz i modląc się za zmarłych. Zostało jeszcze tylko kilka dni. Skorzystam z tego w miarę możliwości.