Sprawiedliwie możemy oceniać tylko wtedy, gdy zaczniemy od samokrytyki

Surowość i obłuda w sądzeniu to wady. Jasno i sprawiedliwie możemy oceniać tylko wtedy, gdy zaczniemy od samokrytyki („wyrzuć najpierw belkę ze swego oka”). Najpierw muszę zajrzeć w głąb siebie, żeby odnaleźć tolerancję i cierpliwość do ‘ewangelicznego upomnienia’. 

Słowo na dziś (Mt 7,1-5)

Z Ewangelii wg św. Mateusza: Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą. Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz? Albo jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka, gdy belka [tkwi] w twoim oku? Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka twego brata.

Komentarz do Ewangelii (26.06.2023)

Obraz: Razem z innymi słuchaczami jesteśmy wokół Jezusa, który naucza w Kazaniu na Górze. W duchu zobaczę tę sytuację, okolicę, wzniesienia, jezioro, tłum, który przyszedł z daleka. Przyjrzę się swoim skojarzeniom i odczuciom.

Myśl: Sądzić to w Piśmie św. atrybut Boga. On wszystko zna i może wydać sprawiedliwy wyrok. W języku biblijnym ‘sądzić’ często znaczy ‘potępiać’. Dlatego człowiek powinien wstrzymać się przed sądzeniem, bo nie ma odpowiedniej ‘miary’. Surowość i obłuda w sądzeniu to wady. Jasno i sprawiedliwie możemy oceniać tylko wtedy, gdy zaczniemy od samokrytyki („wyrzuć najpierw belkę ze swego oka”). Najpierw muszę zajrzeć w głąb siebie, żeby odnaleźć tolerancję i cierpliwość do ‘ewangelicznego upomnienia’.

Emocja: „Takim sądem… i was osądzą”. ‘Upomnienie braterskie’ to wielka sztuka. Wymaga dojrzałości i przejrzystości. Zaczyna się zawsze od siebie. Idzie to w poprzek naszych ‘zapędów’ ustawiania wszystkiego wg siebie. Uczymy się tego. Jest to proces, który trwa całe życie.

Wezwanie: Proszę o łaskę zrozumienia, że ‘przyszły wyrok’ Boga o mnie zależy od teraźniejszych moich ‘wyroków o innych’. Podziękuję Panu za to, że nie traktuje nas ‘według naszych grzechów’.
W duchu wdzięczności wypowiem: „Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen”.