Nikt nie jest samotną wyspą - "Sygnały Troski"

U Indian z Peru słyszy się taką przypowieść: "Jeśli odetniesz kondorowi dziób, skrzydła albo szpony, to on przestanie być kondorem. Jeśli jednak człowiekowi obetniesz język, rękę czy nogi, to on wciąż będzie człowiekiem. Przestanie nim być wtedy, kiedy zabierzesz mu innych ludzi".

Chcemy tego czy nie, to jesteśmy ze sobą POWIĄZANI najrozmaitszymi przynależnościami, zależnościami, powinnościami, związkami, czyli że ŻYJEMY DZIĘKI WIĘZIOM i biada temu, kto wmówi w siebie, że inni mu nie są potrzebni, a on im także nie. Nie miałoby się jednak pojęcia, czym są żywe więzi między ludźmi, gdyby nie urodzenie się, wychowanie i życie w rodzinie. Zarówno jednak WIĘZI, jak i RODZINY są coraz słabsze, bo i źle widziane, i podkopywane przez despotyczne PAŃSTWO, które woli luźne ludzkie stada i tłumy. Stąd taka ważność WIĘZI rodzinnych, religijnych, narodowych, przyjacielskich oraz ich umacnianie i obrona.

Jeśli wiążą nas z ludźmi tylko rzeczy, pieniądze, miejsce przebywania, a nie wspólne świętości, ideały, cele (także ostateczne), to mogą to być tylko przymusowe i nietrwałe więzy, ale nie ludzkie więzi.

Gdy patrzymy na tych, z którymi łączą nas więzi małżeńskie, rodzicielskie, rodzinne, religijne, przyjacielskie, narzuca się nam zwykle to, co nas DZIELI, a trzeba byłoby uważniej dostrzegać to, co nas ŁĄCZY, i baczyć, czy to jest ŻYWE.

Żywe i trwałe są więzi, w których krzyżują się przeszłość i przyszłość, Bóg i bliźni, przywileje i powinności, świętowanie i codzienność oraz radość przyjaźni. W listopadzie, kiedy ożywa pamięć przodków, i my chcemy ożywić w Was ważność więzi z nimi, w rodzinach, pomiędzy nami i Bogiem. Bądźmy sobie nawzajem!

Redakcja