"Niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce", co to znaczy w praktyce?

Jak często wasze kłótnie kończą się cichymi dniami? Ile razy obiecaliście sobie, że przed snem się pogodzicie? Mam dla was propozycję.

Czy kłótnie są potrzebne?

Kłótnie w każdej relacji są potrzebne. To dzięki nim rozładowujemy narastające napięcie, oczyszczamy atmosferę i próbujemy konfrontować swoje różnice zdań. Kłócenia też trzeba się nauczyć. W jaki sposób do siebie mówić? Skąd wiedzieć, w którym momencie dobrze jest zakończyć rozmowę i zaczekać do następnego dnia aż emocje opadną? Im bardziej znamy siebie nawzajem, tym bardziej jesteśmy w stanie prowadzić kłótnie.

Jak uczyć się kłócenia?

Czy istnieje jakiś schemat kłótni według którego moglibyśmy postępować? Oczywiście, że nie. Każda relacja ma swój schemat kłótni, który może podlegać różnym modyfikacjom, jeśli tylko zechcemy. Kilka dni po trudnej rozmowie, warto wspólnie usiąść i porozmawiać o tym, co sprawiło nam trudność, co nas zabolało, a co pokazało nam prawdę o sobie nawzajem i o naszej relacji.

Warto "rozebrać" kłótnię na części pierwsze i zastanowić się nad tym, co chcielibyśmy zmienić i czy chcemy w taki sposób rozmawiać następnym razem? Dobrze jest też sobie nawzajem powiedzieć, co nas prowokuje do raniących słów, z czym nie potrafimy sobie poradzić, dzięki temu druga strona będzie mogła bardziej uważać na to, co i w jaki sposób mówi.

Czy powinniśmy się pogodzić tego samego dnia?

Wszyscy znamy cytat z Listu do Efezjan (4, 26): "Gniewajcie się, a nie grzeszcie: niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce!". Nieraz zastanawiałam się, czy naprawdę chodzi o to, żeby pogodzić się jeszcze tego samego dnia?

Są takie sytuacje, które potrzebują czasu. Rozmawiamy, kłócimy się, a kiedy emocje są już zbyt duże, postanawiamy przerwać rozmowę, przespać się z tym i zaczekać z tematem do następnego dnia. Dla mnie "słońce, które nie zachodzi" to nie pozostawianie sprawy samej sobie. Nie zawsze możemy od razu ją rozwiązać, nie zawsze gniew ustąpi tego samego dnia, ale pamiętajmy o tym, żeby po przemyśleniu wrócić do tego na spokojnie.

"Słońce, które nie zachodzi" to umowa między nami, w której powiemy sobie nawzajem, że na tę chwilę nie jesteśmy w stanie dłużej prowadzić rozmowy, potrzebujemy ochłonąć, przemyśleć, dać sobie czasu i ustalić, kiedy chcemy ponownie wrócić do tematu.

Jest ciężko, ale nadal się kochamy

Na czym może polegać to pogodzenie się? Na tym, że w pewnym momencie zatrzymujemy kłótnię i dajemy jej trochę czasu. Co jest jeszcze ważne? Spróbujmy znaleźć jakiś gest, jakieś słowo, które będziemy dla nas jednoznacznym znakiem miłości wyrażającym to, że jest ciężko, ale nadal się kochamy.

Może to będzie przytulenie, może delikatny pocałunek w czoło, może złapanie za rękę, a może zwykłe wyznanie: "jest mi ciężko, ale cię kocham". Po co nam taki gest? Po to, żeby "nad naszym gniewem nie zaszło słońce", żeby sytuacja, która się między nami wydarzyła, nie zakończyła się tylko i wyłącznie na gniewie, ale na odwołaniu się do tego, co nas tak naprawdę łączy.

Papież Franciszek podczas ŚDM mówił: "Ja zawsze radzę nowożeńcom: kłóćcie się, ile chcecie, niech latają talerze, ale nigdy nie kończcie dnia bez zgody". Nie zamierzam z tym polemizować. Mogę dodać do tego tylko: znajdźcie swój sposób i swój czas na zgodę, dostosowany do waszej relacji.

Julia Płaneta - należy do wspólnoty Kurs Alfa u Kapucynów w Krakowie, współpracuje z portalem DEON.pl i "Modlitwą w drodze"