Seksualność jest w tajemniczy sposób powiązana z Bogiem

"Czystość przeżywana jest w naszej relacji ze Stwórcą. Celem (...) jest dostrzeżenie, że Ojciec Niebieski w swojej miłości wszystko zaplanował i wzywa nas do wzrastania w niej dzięki właściwie rozumianej czystości". Przeczytaj fragment książki Gabrielli Vialla "Czystość. Piękno seksualności".

"Nikt nie może żyć bez jakiejś zmysłowej i cielesnej przyjemności"

Czystość należy do cnoty wstrzemięźliwości. Święty Tomasz mówił, że "nikt nie może żyć bez jakiejś zmysłowej i cielesnej przyjemności". Ale nadużywanie przyjemności i nadmierne dążenie do przyjemności, wyłącznie dla niej samej, szkodzi jasności rozumowania. Trzeba także przyznać, że niektóre przyjemności są dobre, inne złe. Święty Tomasz precyzował dalej, że pragnienia należy uporządkować. Rolą cnoty czystości, powiązanej z kardynalną cnotą umiarkowania, jest regulowanie popędu płciowego w zgodzie z rozumem. Według św. Tomasza: "Jej bowiem funkcją jest sprawić, by człowiek używał członków ciała podług pewnego ładu, zgodnie z sądem rozumu i przez wybór woli".

To prawda, że z różnych przyczyn regulacja ta przybiera formę ograniczenia popędu seksualnego, w celu osiągnięcia ideału, jakim jest umiejętność posługiwania się seksualnością. Widzieliśmy, że seksualność jest zwykle miejscem walki. Pożądanie seksualne zostało zranione przez grzech pierworodny. Zdobycie tej umiejętności jest zatem trudne bez Bożej łaski.

Ponadto czystość rozumiana jedynie jako kontrola siebie, wynikająca z cnoty umiarkowania, nie wyczerpuje całego spektrum rozumienia czystości. (...)

Wizja związku Boga z seksualnością człowieka

W poglądach na seksualność istnieje tendencja do oscylowania pomiędzy rygoryzmem, według którego jedynym sensem aktywności seksualnej jest prokreacja, a liberalizmem, dopuszczającym wykorzystywanie seksualności bez tegoż odniesienia. W obu przypadkach seksualność zostaje zredukowana jedynie do swojej funkcji biologicznej. A przecież seksualność i prokreację człowieka należy rozumieć szerzej, w ramach relacji międzyludzkich. Ojciec Laurent Sentis precyzował:

"Prokreacja ludzka, której środkiem jest seksualność, nie sprowadza się do rozmnażania gatunku zwierzęcego, ale pozwala na narodziny istoty obdarzonej życiem duchowym. Jeśli więc rozpoznajemy w życiu duchowym człowieka obraz życia Bożego, wpisany w naszą istotę przez samego Boga, musimy przyznać, że Bóg jest związany z prokreacją człowieka, a przez to w konsekwencji z seksualnością, przez którą człowiek zostaje powołany do życia".

Taka wizja związku Boga z seksualnością człowieka jest obecna już w Biblii. W Księdze Rodzaju Bóg stworzył zwierzęta "według ich rodzajów", od ptaków powietrznych po dzikie zwierzęta, ryby itp. Natomiast mężczyznę i kobietę, byt ludzki, Bóg stworzył na swój obraz i podobieństwo.

Możemy użyć języka biblijnego i powiedzieć, że życie duchowe jest obecnym w nas śladem Bożego przymierza. Człowiek jawi się wówczas jako partner w przymierzu z Bogiem, a przymierze to przekazywane jest przez cielesne przekazywanie życia. Innymi słowy, seksualność jest wektorem przymierza.

Seksualność w tajemniczy sposób powiązana z Bogiem

Niezależnie od tego, co uważamy na temat tego stwierdzenia, seksualność wydaje się w tajemniczy sposób powiązana z Bogiem, który pragnie zawrzeć przymierze z potomkami mężczyzny i kobiety. W odniesieniu  do przekazywania życia ludzkiego, Bóg zobowiązuje się, że narodzone dziecko będzie, podobnie jak jego rodzice, nosicielem Bożego obrazu. Jeśli się nad tym dobrze zastanowimy, zrozumiemy, że "podstawową zasadą, która musi rządzić naszą seksualnością, jest szacunek dla więzi między Bogiem a naszą seksualnością" (Laurent Sentis, De l’utilité des Ethique et alliance, Wyd. Beauchesne, 2004.) Więzi, która jest tajemnicza i która przewyższa nasze zrozumienie. Dlatego to właśnie przede wszystkim z osobistej więzi, jaką mamy z Bogiem, możemy czerpać siłę do dobrego przeżywania seksualności.

Tę czystość możemy otrzymać od Chrystusa. Jesteśmy ubodzy, ale nawet pomimo braku zasług, możemy osiągnąć czystość będącą darem, o który należy pokornie prosić. Na przykład w taki sposób: "Panie, przymnóż mi czystości! Przyjdź z pomocą w moim braku czystości. Dostrzeż piękne pragnienie, które mnie zamieszkuje, i spraw, aby zniknęły złe pragnienia, które popychają mnie do złego postępowania, złego myślenia i złego mówienia. Spraw, abym odkrył Twój plan wobec głębi mojej istoty, Twój plan przymierza".

Fragment książki Gabrielli Vialla "Czystość. Piękno seksualności".