Franciszek: żyjcie radością kapłańską

"Pan namaścił nas w Chrystusie olejem radości, a to namaszczenie zachęca nas do przyjęcia i wzięcia na siebie tego wielkiego daru: radości, kapłańskiej pogody ducha. Radość kapłana jest cennym darem nie tylko dla niego, ale także dla całego wiernego ludu Bożego" - powiedział Ojciec Święty podczas porannej Msza krzyżma sprawowanej w bazylice watykańskiej.

Po homilii uczestniczący w liturgii duchowni, odnowili przyrzeczenia złożone w dniu święceń. Byli wśród nich m.in. przewodniczący Papieskiej Rady ds. Świeckich, kard. Stanisław Ryłko oraz nowy biskup legnicki Zbigniew Kiernikowski.

Drodzy bracia w kapłaństwie! W dzisiejszy Wielki Czwartek, kiedy... >> przeczytaj papieską homilię

Franciszek podkreślił, że źródłem kapłańskiej radości jest miłość Ojca, który spojrzał życzliwie na naszą małość i wybrał, a nie własne siły. Wskazał, że kapłańska radość jest niezniszczalna. Może być ona uśpiona lub przytłumiona grzechem czy też troskami życia, ale w głębi, pozostaje nienaruszona, jak żar palonego pnia pod popiołem i zawsze może zapłonąć na nowo. Jest też radością misyjną, ściśle związaną ze świętym ludem Bożym, jest po to, aby namaszczać święty wierny lud Boży, aby chrzcić i bierzmować, aby leczyć i uświęcać, by błogosławić, by pocieszać i ewangelizować. Jest ona ściśle związana z owczarnią, której posługuje dany duchowny i która "strzeże" tej radości.

Ta radość jest "strzeżona" przez trzy otaczające ją, chroniące i broniące ją siostry: siostrę biedę, siostrę wierność i siostrę posłuszeństwo.

Papież zauważył, że kapłan wyrzekł się wielu rzeczy. "A ponieważ jest ubogi, to dając tak wiele innym, musi prosić o swoją radość Pana i wierny lud Boży. Nie może zapewniać jej sobie sam na własną rękę" - podkreślił Franciszek. Wskazał, że konieczne jest wyjście z siebie, w przeciwnym bowiem razie "olej staje się zjełczały a namaszczenie nie może już być owocne. Wyjście z siebie wymaga ogołocenia z siebie, pociąga za sobą ubóstwo" - stwierdził Ojciec Święty.

Papież przypomniał, że siostrą radości kapłańskiej jest wierność, nieustannie ponawiana wierność jedynej oblubienicy, Kościołowi. "Duchowe dzieci, które Pan daje każdemu księdzu, te które ochrzcił, rodziny, które pobłogosławił i pomógł im żyć, chorzy, którymi się opiekuje, młodzi z którymi dzieli katechezę i formację, ubodzy, których ratuje, są tą oblubienicą, którą z radością traktuje on jako szczególnie umiłowaną i jedyną pokochaną, której jest wierny nieustannie na nowo. Jest to Kościół żywy, z imieniem i nazwiskiem, o który kapłan się troszczy w swojej parafii lub powierzonej mu misji. To on daje mu radość, kiedy jest jemu wierny, kiedy czyni to wszystko, co powinien i porzuca to wszystko, co powinien zostawić, aby trwać pośród owiec, które Pan jemu powierzył" - powiedział Franciszek.

Ojciec Święty wskazał również na znaczenie posłuszeństwa Kościołowi hierarchicznemu, dyspozycyjność i gotowość, by służyć wszystkim. "Dyspozycyjność kapłana czyni z Kościoła dom o drzwiach otwartych, schronienie dla grzeszników, dom rodzinny dla osób mieszkających na ulicy, dom opieki dla chorych, obóz dla młodzieży, salę katechetyczną dla dzieci pierwszokomunijnych... Tam gdzie Lud Boży ma jakieś pragnienie czy potrzebę, tam jest kapłan, który potrafi słuchać i odczuwa miłosny nakaz Chrystusa, który posyła go, by z miłosierdziem spieszył pomagać w danej potrzebie czy też wspierać te dobre pragnienia z miłością kreatywną" - stwierdził papież.

Na zakończenie homilii Ojciec Święty wzniósł modlitwy za młodych, by mogli odkryć radość powołania i odpowiedzieć na Boże wezwanie, za nowo wyświęconych kapłanów, by trwali w pierwotnej żarliwości i radości posługi, za duchownych pełniących swoją posługę od wielu lat, by radość w Panu była ich mocą, oraz za kapłanów w podeszłym wieku, zdrowych i chorych, przeżywających radość krzyża, która emanuje ze świadomości posiadania niezniszczalnego skarbu w glinianym naczyniu, które niszczeje.