Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 20 lutego 2000

1. Kończą się dzisiaj obchody Jubileuszu Diakonów Stałych, zorganizowane przez Kongregację ds. Duchowieństwa. Pragnę przede wszystkim skierować słowa serdecznego pozdrowienia do licznych diakonów, którzy z tej szczególnej okazji przybyli wraz ze swymi rodzinami do Rzymu z całego świata. Witam zwłaszcza was, drodzy bracia, którzy dziś przed południem otrzymaliście święcenia diakonatu w Bazylice Watykańskiej.

Obecność was wszystkich sprawia mi wielką radość, także dlatego że jest dla mnie sposobnością, aby podkreślić doniosłość spełnianych przez was zadań: otrzymując święcenia sakramentalne, diakon podejmuje szczególną «diakonię», która wyraża się przede wszystkim przez służbę Ewangelii. Podczas obrzędu biskup konsekrujący wypowiada słowa: «Przyjmij Ewangelię Chrystusa, której dziś stajesz się zwiastunem. Wierz w to, co czytasz, nauczaj tego, w co wierzysz, żyj zgodnie z tym, czego nauczasz». Oto wasza misja, drodzy bracia: przyjąć Ewangelię, z wiarą zgłębiać jej orędzie, miłować ją i świadczyć o niej słowem i czynami. Dzieło nowej ewangelizacji potrzebuje waszego wkładu codziennej służby liturgii, słowa i miłości, pełnionej konsekwentnie i ofiarnie, odważnie i wielkodusznie. Przeżywajcie tę misję z radością i wiernie — wy, diakoni powołani do całkowitego poświęcenia swej egzystencji Bogu i Jego Królestwu przez celibat. Żyjcie nią wy także, diakoni żonaci, od których Chrystus żąda, byście byli wzorem prawdziwej miłości w życiu rodzinnym. Jednych i drugich Bóg wybrał na swoich współpracowników w dziele zbawienia.

2. W najbliższy wtorek dane mi będzie obchodzić, wraz z wszystkimi moimi współpracownikami, Jubileusz Kurii Rzymskiej. Został on poprzedzony spotkaniami poświęconymi refleksji i modlitwie, przez które członkowie Kurii Rzymskiej przygotowali się do głębokiego przeżycia tego czasu łaski, wzywającego do nawrócenia serca. Wszyscy, którzy swoją pracą służą Stolicy Apostolskiej — kardynałowie, arcybiskupi, biskupi, kapłani, zakonnicy, zakonnice i świeccy — przekroczą razem próg Drzwi Świętych, symbolu miłosierdzia, wzywającego do odnowy życia.

Rodzina Kurii Rzymskiej zjednoczona jest bardzo silną więzią z Następcą Piotra, wspomagając go swoją pracą w sprawowaniu jego posługi, powierzonej mu przez Chrystusa dla dobra całej wspólnoty kościelnej. Ważne jest zatem, aby mógł on liczyć nie tylko na kompetencję i sprawność swoich współpracowników, ale także na głęboką komunię miłości z nimi, która czyni z Kurii — jak mawiał papież Paweł VI — «nieustanny wieczernik», całkowicie oddany dobru Kościoła. Oczyszczenie, które jest celem doświadczenia jubileuszowego, z pewnością przyniesie pozytywne skutki także w tym sensie.

3. Zawierzam Maryi Pannie wszystkich moich współpracowników z Kurii, a także diakonów stałych i innych członków kościelnej wspólnoty: prośmy o wstawiennictwo Najświętszą Maryję Pannę, aby dzięki harmonijnemu zespoleniu wszystkich sił obecnych w Ludzie Bożym Kościół mógł coraz skuteczniej pełnić w świecie swoje dzieło dla zbawienia ludzkości.