Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 22 lutego 1998

1. Dzisiaj, w liturgiczne święto Katedry św. Piotra dane mi było koncelebrować uroczystą Eucharystię z nowymi kardynałami, mianowanymi na wczorajszym Konsystorzu, i przekazać im pierścienie — symbol szczególnej więzi z Następcą Piotra. Dzisiejsze święto jest dla nas sposobnością, by podziękować Bogu za to, że dał Kościołowi posługę Piotrową jako zwornik jedności, której podstawą jest prawda i miłość.

Kiedy Jezus — jak poświadczają Ewangelie — postawił uczniom zasadnicze pytanie: «A wy za kogo Mnie uważacie?» (Mt 16, 15), odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego» (Mt 16, 16). Tego dnia Chrystus uznał szczególny charyzmat, jakim Ojciec obdarzył galilejskiego rybaka — charyzmat prostej i niezłomnej wiary. Dlatego nadał mu imię «Kefas», co po hebrajsku znaczy «skała», i zapowiedział, że na tej skale zbuduje swój Kościół (por. Mt 16, 17-18). Podobnie jak w kolejnych stuleciach, tak i dzisiaj, u progu trzeciego millennium, Piotr w osobach swoich Następców jest powołany, aby wyznawać i głosić, że Jezus jest Chrystusem, Zbawicielem. W jedności z nim pozostaje Kolegium Biskupów, a w szczególny sposób współpracuje z nim Kolegium Kardynalskie.

2. Drodzy bracia i siostry, pragnę wesprzeć nowych purpuratów modlitwą, która z placu św. Piotra rozszerzy się na cały świat. Wraz z wami proszę Maryję, Królową Apostołów, o macierzyńską opiekę nad każdym z nich i nad ich posługą.

Zawierzmy Jej także pokutny szlak Wielkiego Postu, który rozpocznie się w najbliższą środę uroczystym obrzędem posypania głów popiołem. Módlmy się, aby w życiu każdego chrześcijanina i każdej kościelnej wspólnoty mógł się dokonać proces autentycznego nawrócenia, przygotowujący do Wielkiego Jubileuszu Roku 2000.