Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 26 września 1999

Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 26 września 1999
(fot. BostonCatholic / Foter / CC BY-ND)
Copyright © by L'Osservatore Romano (11/99) and Polish Bishops Conference

1. Powracając do refleksji nad encykliką Fides et ratio, pragnę dziś zastanowić się nad rolą rozumu w rozwoju wiary.

Rozum uczestniczy w tym procesie na różne sposoby. Jest obecny już w momencie dojrzewania aktu wiary, który opiera się co prawda na «autorytecie Boga objawiającego» (Sobór Watykański I, Dei Filius, DS 3008), ale kształtuje się w sposób głęboko racjonalny dzięki postrzeganiu «znaków», przez jakie Bóg pozwolił się poznać w dziejach zbawienia (por. Fides et ratio, 12).

Nie są to oczywiście «dowody» w rozumieniu nauk doświadczalnych. Boże znaki są bowiem wpisane «w kontekst relacji międzyosobowej» (por. tamże, 13) i zgodnie z jej logiką nie tylko odwołują się do rozumowania, ale wymagają głębokiego zaangażowania egzystencjalnego. Pod tym warunkiem i dzięki wewnętrznemu wspomaganiu łaski stają się jak gdyby światłami orientacyjnymi, swoistymi «drogowskazami Ducha», które mówią o obecności Boga i skłaniają człowieka, aby powierzył się Mu z całkowitą ufnością.

2. Zadanie rozumu sięga jeszcze dalej, poza ten «wstępny» etap. Dojrzała wiara odwołuje się do rozumu, skłaniając go — jak pisze św. Anzelm — «do poszukiwania tego, co miłuje» (tamże, 42). W ten sposób wiara staje się nie tylko rozumna, ale także «rozumująca». To właśnie zadanie ma spełniać teologia, gromadząc dane objawienia i poddając je systematycznej refleksji, aby głębiej poznawać jej wielorakie wymiary, a zarazem by dostrzec harmonię między różnymi aspektami prawdy oraz by podejmować pojawiające się wciąż nowe wyzwania kultury i historii. Między rozumem a wiarą powstaje zatem relacja o żywotnym znaczeniu. Można wręcz powiedzieć, że rozum i wiara «wzajemnie się przenikają» (tamże, 17): z jednej strony trzeba wierzyć, aby pojąć coś z tajemnicy, która nas przerasta: credo ut intelligam; z drugiej strony należy rozumieć — intelligo ut credam — aby wiara była rozumna i aby dojrzewała.

3. Pragniemy dziś w szczególny sposób zawierzyć Najświętszej Maryi Pannie teologów, których niezwykle doniosłą misją jest prowadzenie badań i nauczanie, zgodnie z wymaganiami dojrzałej wiary. Niech Maryja, Stolica Mądrości, pomaga im pełnić tę «posługę» z niezbędnym zaangażowaniem intelektualnym i duchowym, w postawie całkowitego posłuszeństwa Duchowi Świętemu.

Rozważanie przed modlitwą

Tworzymy DEON.pl dla Ciebie
Tu możesz nas wesprzeć.

Skomentuj artykuł

Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 26 września 1999
Wystąpił problem podczas pobierania komentarzy.
Nikt jeszcze nie skomentował tego wpisu.