Bóg jest z nami w trudnych chwilach, nawet gdy nikt inny nie chce nas zobaczyć

Bóg utożsamia się z naszą historią i wchodzi w nią. Nie jest Mu obojętny nasz los. Widzi nasze nieszczęścia i jest nimi poruszony do głębi. Mamy Jego współczucie.

Słowo na dziś (17 września 2024) 

Z Ewangelii wg św. Łukasza: 

Wkrótce potem udał się do pewnego miasta, zwanego Nain; a szli z Nim Jego uczniowie i tłum wielki. Gdy zbliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego - jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory tłum z miasta. Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: «Nie płacz!» Potem przystąpił, dotknął się mar - a ci, którzy je nieśli, stanęli - i rzekł: «Młodzieńcze, tobie mówię wstań!» Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce. A wszystkich ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: «Wielki prorok powstał wśród nas, i Bóg łaskawie nawiedził lud swój». I rozeszła się ta wieść o Nim po całej Judei i po całej okolicznej krainie. 

Komentarz do Ewangelii (Łk 7,11-17) 

Papież Franciszek zachęca, by komentarze do Ewangelii i homilie były krótkie i przemawiały do serca: niech to będzie jeden obraz, jedna myśl i jedna emocja. Zakończymy wezwaniem do modlitwy prośby i dziękczynienia. 

Obraz: Oczyma wyobraźni zobaczę kontrast między tłumem, uczniami idącymi razem z Jezusem, naprzeciw którego idzie tłum żałobników z wdową, by pogrzebać jedynego jej syna. Obserwuję to, co mówi i czyni Jezus oraz reakcję wszystkich. Nazwę swoje odczucia. 

Myśl: Nain to niewielka wioska w Galilei, kilkanaście kilometrów od Nazaretu. Jej nazwa oznacza "rozkosze". Kluczowe słowa tego fragmentu to widzieć i użalić się. Jezus, jak później Samarytanin i ojciec syna marnotrawnego, widzi i jest poruszony do głębi. Jego współczucie przekracza konwenanse i nakazy. Dotyka mar, noszy z ciałem zmarłego chłopca, nie obawiając się ewentualnego skażenia. Wskrzeszenie młodzieńca jest zapowiedzią zmartwychwstania Pana. Bóg utożsamia się z naszą historią i wchodzi w nią. Jezus widzi i użala się nad śmiercią swoich braci. Nie pozostaje na nią obojętny. 

Emocja: „Pan użalił się...” Łukasz po raz pierwszy stosuje tutaj w odniesieniu do Jezusa tytuł "Pan". Później użyje go w Ewangelii ponad dwadzieścia razy. Podkreśla tajemniczą władzę Tego, który jest Zwycięzcą śmierci. Jemu nie jest obojętny los tych, którzy nie żyją. 

Wezwanie: Poproszę o umiejętność "widzenia i użalenia się" nad losem tych, którzy cierpią z powodu utraty bliskich. Podziękuję Panu, że On zawsze jest przy mnie w chwilach trudnych. Zaplanuję sobie czas na rachunek sumienia i spowiedź, która jest powrotem do życia, jeśli jej potrzebuję.