Bycie sprawiedliwym to nie bycie ‘bez zarzutu’ ale doświadczenie przebaczenia
„Uważajcie na siebie!” To nie groźba ani straszenie, ale ‘zgorszenie’ jest poważnym wykroczeniem przeciwko miłości bliźniego. Ideałem nie jest jednak doskonałość, bycie ‘bez zarzutu’. Prawdziwa wspólnota chrześcijańska jest nie tam, gdzie nie ma grzechu, ale tam, gdzie się doświadcza przebaczenia.
Słowo ewangelii na dzisiaj (Łk 17,1-6):
Z ewangelii wg św. Łukasza: Rzekł znowu do swoich uczniów: «Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia; lecz biada temu, przez którego przychodzą. Byłoby lepiej dla niego, gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze, niż żeby miał być powodem grzechu jednego z tych małych. Uważajcie na siebie!
Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli żałuje, przebacz mu! I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwróciłby się do ciebie, mówiąc: "Żałuję tego", przebacz mu!»
Apostołowie prosili Pana: «Przymnóż nam wiary!» Pan rzekł: «Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: "Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze!", a byłaby wam posłuszna.
Komentarz do ewangelii z dnia (11 listopada 2024 r.):
Papież Franciszek zachęca, by komentarze do ewangelii, homilie były krótkie i przemawiały do serca: niech to będzie jeden obraz, jedna myśl i jedna emocja. Zakończymy wezwaniem do modlitwy prośby i dziękczynienia.
Obraz: Jesteśmy wraz z Jezusem i Jego uczniami u ‘pewnego faryzeusza’ na posiłku. Pan objawia miłosierdzie Ojca i to, jak nim żyć na co dzień. Przyjrzę się wszystkim wokoło. Posłucham tego, co mówi Jezus. Przyjrzę się swoim skojarzeniom i odczuciom.
Myśl: Jezus porusza kilka wątków. Pierwszy to ‘zgorszenie’. Bóg go dopuszcza, bo szanuje wolność człowieka. Zgorszenie brata to wielka wina, ale uświadomione jest też okazją do doświadczenia miłosierdzia. Druga sprawa to ‘braterskie upomnienie’. Uczniowie to nie sekta ‘czystych’, zamknięta na grzeszników. Grzech jest rzeczywistością w naszych wspólnotach. Ojciec przebacza nam, byśmy byli zdolni do przebaczenia innym. Trzecią kwestią jest spełnienie prośby o ‘przymnożenie wiary’. Dokonuje się ono przez doświadczenie miłosierdzia Boga, które jest źródłem nowego życia. To przebaczenie mamy zanieść innym.
Emocja: „Uważajcie na siebie!” To nie groźba ani straszenie, ale ‘zgorszenie’ jest poważnym wykroczeniem przeciwko miłości bliźniego. Ideałem nie jest jednak doskonałość, bycie ‘bez zarzutu’. Prawdziwa wspólnota chrześcijańska jest nie tam, gdzie nie ma grzechu, ale tam, gdzie się doświadcza przebaczenia.
Wezwanie: Poproszę o doświadczenie miłosierdzia, które czyni mnie jego apostołem. Podziękuję za ludzi, którzy obdarzali mnie życzliwością i motywowali do dobra.
Zaplanuję sobie czas na rachunek sumienia i spowiedź, jeśli jej potrzebuję.
Skomentuj artykuł