Często żądamy widocznych cudów, a nie interesuje nas ich duchowe znaczenie

Cuda, uzdrowienia to naturalne znaki, które mają głębokie znaczenie duchowe. My jesteśmy często skłonni przywiązywać wagę do samych cudów a nie do ich duchowej wymowy. Chcemy ‘korzyści’ wypływających z cudu, nie zajmując się ich znaczeniem.

Z ewangelii wg św. Mateusza: 

Gdy wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: «Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi» Rzekł mu Jezus: «Przyjdę i uzdrowię go». Lecz setnik odpowiedział: «Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: "Idź!" - a idzie; drugiemu: "Chodź tu!" - a przychodzi; a słudze: "Zrób to!" - a robi». Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: «Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i Zachodu i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim.

Komentarz do Ewangelii

Obraz: Przed naszymi oczyma staje dzisiaj pokorny setnik, który ma wielką wiarę w Jezusową moc uzdrawiania. W wyobraźni zobaczę tę scenę. Posłucham pochwały wiary setnika, którą wypowiada sam Chrystus. 

Myśl: Cuda, uzdrowienia to naturalne znaki, które mają głębokie znaczenie duchowe. My jesteśmy często skłonni przywiązywać wagę do samych cudów a nie do ich duchowej wymowy. Chcemy ‘korzyści’ wypływających z cudu, nie zajmując się ich znaczeniem. Liczy się jednak nie cud, jak uzdrowienie, ale jego głęboka treść. Jezus na przykładzie setnika chce doprowadzić nas do rozpalenia naszej wiary. To jest prawdziwy cel tej historii, która wraca do nas, ilekroć przystępujemy do Komunii św. Wtedy bowiem powtarzamy te przepiękne słowa setnika. 

Emocja: Empatia. Setnik wykazuje się olbrzymią wrażliwością na poważną chorobę i cierpienie swojego sługi. Nie jest zbuntowany, pretensjonalny ani rozgoryczony. Z empatią i wiarą staje przed Jezusem. 

Wezwanie: Poproszę o łaskę dostrzegania prawdziwie duchowego znaczenia wydarzeń, w tym także trudnych sytuacji. Podziękuję za to, że Jezus przychodzi, aby mnie uzdrowić w każdej Eucharystii. 

Zadanie adwentowe: Jeśli okoliczności mi pozwalają, wypowiem na głos, a jeśli nie to w duchu: „Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie. Ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja”. Wykonam jakiś gest uszanowania.