Dużo mówi się o "darach łaski", bo są takie intrygujące, takie pociągające… Mówienie językami, tłumaczenie ich, dar uzdrawiania, dar proroctwa - doskonale wiemy, jak to przyciąga. Ale czy znasz owoce Ducha?
Bóg łamie schematy
Św. Paweł w Liście do Galatów wymienia owoce Ducha, które charakteryzują dziedziców Królestwa Bożego: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (por. Ga 5, 22-23). Tak, po prostu taka "zwyczajność". Zamieszkiwanie Boga w człowieku owocuje. Owoce te są wielkie, jednak często bagatelizowane.
Możemy więc zapytać siebie: ile w naszym życiu miłości, radości, pokoju, cierpliwości i czy na pewno to, co tak nazywamy, jest tym, o co chodzi Bogu, gdy mówi o owocach? Bo tu nie chodzi o "miłostki", ani o "święty spokój", ani o wytrzymałość przy zaciśniętych zębach, ani też o wesołkowatość. Tu chodzi o coś zdecydowanie więcej: o miłość, która jest skłonna oddać życie, o radość, która nie patrzy na trudne okoliczności zewnętrzne, o pokój który nie znika w czasie burzy, o cierpliwość, która nie przestępuje z nogi na nogę i nie spogląda na zegarek, o wierność która jest trwaniem "pomimo", o łagodność, a nie wycofanie i strach, o opanowanie, a nie żelazną dyscyplinę.
Możemy też zapytać, czy widząc jakiś z wyżej wymienionych owoców u bliźniego, który w naszym odczuciu jest "mało kościelny", rozpoznajemy w nim działanie Ducha Świętego? Bóg lubi łamać schematy, wprowadzać na nowe i nieznane ścieżki. Lubi zaskakiwać "porządnych" wierzących. Cała Biblia jest pełna takich przykładów.
DEON.PL POLECA.png)
Bóg daje owoce
Nawet jeżeli owoc jeszcze nie jest doskonały, to nie powód, by nie dostrzec w nim Tego, który go zasiał. Ilu z nas w tym momencie jest w stanie oddać życie za kogoś, kto jest nam mało przyjazny? Nie sądzę, że zbyt wielu… A miłość - owoc Ducha, jest właśnie tak wielka, że daje nam siłę, by oddawać życie za nieprzyjaciół. Bo jest wzorowana na miłości Jezusa (J 13, 34). Nie zawsze chodzi o spektakularne męczeństwo z rąk zagorzałych przeciwników Jezusa, ale o codzienne "tracenie życia" dla bliźniego. Kto z nas dowiadując się, że właśnie stracił pracę, jest chory na raka i popadł w długi, będzie promieniował pokojem? A jednak Boży pokój przewyższa wszelki umysł (Flp 4, 7). W Pawłowym określeniu "owoc" kryje się jednak nadzieja dla nas, którzy ze strachem analizujemy swoje życie i sprawdzamy jak ma się sprawa z owocami Ducha w naszym ogrodzie.
Owoce rosną, nie pojawiają się na drzewie od razu dojrzałe, nie wszystko też owocuje w jednym czasie. Ich nasienie zostało nam dane i na pewno nie straciło swojej witalności, nawet jeśli od kilkunastu czy kilkudziesięciu lat nie zdawaliśmy sobie sprawy z tego, że trzeba je pielęgnować i pytać Mistrza Ogrodnictwa, czyli Jezusa, jakich warunków potrzebuje do wzrostu.
Być może twoje owoce Ducha przypominają dzikie jabłka, bo są kwaśne, małe i nieforemne. Nic straconego! Ten, który ofiarował ci nasienie, tylko czeka, byś zwrócił się do niego z pytaniem o radę co do uprawy owoców.
Duch Święty chce owocować też w tobie. Pytanie czy Mu na to pozwolisz
Niestety tak to już jest, że przyzwyczailiśmy się szukać Boga tylko w kościele, dzielić życie na to świeckie i to Boże. Kiedy mówimy o Bogu, często posługujemy się językiem, którego na co dzień nie używamy, mamy taką "świętą gadkę" specjalnie na pobożne okazje. Zdarzyło mi się kiedyś słuchać kazania znajomego, normalnego, chciałoby się powiedzieć - równego księdza. Znałam go już dobre pół roku, ale nigdy nie słyszałam, jak głosi. Aż tu nagle zapragnął się podzielić swoim kazaniem, które nagrał. Pierwszą moją reakcją było niedowierzanie. Pomyślałam - "nie, to chyba nie on to mówi?".
Jednak to był on - na ambonie zamieniał "język ludzki" na "język święty", hermetyczny i z pewnością dla wielu niezrozumiały. My zachowujemy się często podobnie - budujemy mur między sprawami Bożymi, a sprawami ludzkimi. Wprowadzamy osobne reguły dla życia wiary i życia społecznego. A tymczasem, od kiedy Bóg stał się człowiekiem i człowieka odkupił, nie ma strefy sacrum i profanum - wszystko jest święte.
Bóg lubi zaskakiwać
Już raz Bóg zaskoczył ludzi, kiedy stał się jednym z nas. Nie wszyscy Go wtedy rozpoznali, bo nie mogli uwierzyć, że Najwyższy stał się po prostu człowiekiem. Bóg lubi zaskakiwać i wybiera niespodziewane sposoby na pokazywanie swojej twarzy. Wcielenie powinno nas tego nauczyć i uwrażliwić na drogi działania Stwórcy. Odkupienie przez śmierć, zmartwychwstanie i zesłanie Ducha Świętego otwiera człowiekowi drogę do doświadczania Boga w codzienności w sposób szczególny, a zarazem zaskakująco banalny. Duch Święty, który jest Bogiem mieszka w nas i przychodzi do nas nie tylko w spektakularnych i przyciągających uwagę charyzmatach, ale też w owocach.
Dużo mówi się o "darach łaski", bo są takie intrygujące, takie pociągające… Mówienie językami, tłumaczenie ich, dar uzdrawiania, dar proroctwa - doskonale wiemy, jak to przyciąga. Spotkania z osobami, posługującymi tymi charyzmatami cieszą się wielką popularnością. I dobrze, bo to także przejaw obecności Ducha Bożego w Kościele. Tylko, czy nie zapomnieliśmy, że jest coś jeszcze oprócz "duchowych fajerwerków"? Coś bardzo Bożego, a zarazem bardzo prostego?
Maria Miduch - dr judaistyki i hermenutyki biblijnej teologii, mgr studiów bliskowschodnich, wykładowca języka hebrajskiego i Starego Testamentu. Autorka książek: "Biografia Ducha Świętego", "Biografia Syna Bożego" i "Biografia Boga Ojca". Członek Stowarzyszenia Biblistów Polskich. Liderka we wspólnocie Głos na Pustyni, zangażowania w inicjatywę TJCII Polska. Zakochana w podróżach - szczególnie tych do Ziemi Świętej.
Biografia Ducha Świętego?
To niewykonalne. Jak opisać życie Kogoś, kto jest bez początku i bez końca? Jak to zmieścić w książce?
Nie taki jest mój cel. Chcę, by Ten, o którym piszę, stał się bliższy...
Skomentuj artykuł