Św. Bernard określany był jako „doktor miodopłynny”. Miał niezwykły dar przemawiania i przekonywania. Wielu pociągnął na drogę życia zakonnego. Nie stworzył cystersów, ale nazywany jest jednym ze współzałożycieli. W swoim życiu założył prawie 70 nowych opactw. Kościół wspomina w liturgii 20 sierpnia św. Bernarda z Clairvaux.
Jego zdolność do ‘budzenia powołań’ sprawiała, że niektórzy, zwłaszcza kobiety, odczuwali lęk. Tak wielu pociągnął do życia zakonnego, że matki ukrywały synów… a niewiasty, które szykowały się do zamążpójścia, bały się, że zabraknie dla nich odpowiednich kandydatów.
Kiedy Bernard wstępował do cystersów istniał tylko jeden macierzysty klasztor, a gdy umierał, w Europie działało już 350 cysterskich fundacji. On sam przyczynił się do powstania aż 68 nowych opactw.
Bernard urodził się w 1090 roku, w rycerskim rodzie niedaleko Dijon. Ojciec chciał, żeby zrobił karierę na dworze księcia Burgundii. Mógł też zostać uczonym albo rycerzem. Plany ojca spełzły jednak na niczym.
Litania do Matki Bożej Królowej Pokoju
Co więcej, to ojciec poszedł za planami syna. Bernard miał 22 lata, gdy wstąpił do klasztoru w Citeaux. Miał taką siłę duchową, że pociągnął za sobą swoich braci, wuja oraz ok. 30 przyjaciół. Z czasem również ojciec zdecydował się do nich dołączyć. Bernard wiódł bardzo ascetyczne życie. Przesadnie pokutował do tego stopnia, że te praktyki niemal doprowadziły go do śmierci. Kiedy jego stan zdrowia się poprawił został wysłany, aby założyć nowe opactwo.
Na miejsce nowego klasztoru wybrał obszar, który nazwał Clara Vallis (Jasna dolina). Z czasem przekształciło się to na Clairvaux. Wtedy otrzymał święcenia kapłańskie i został opatem. Miał zaledwie 25 lat. Był związany z tym miejscem do końca życia i dlatego znamy go właśnie jako św. Bernarda z Clairvaux.
Św. Bernard z towarzyszami wstępują do cystersów - Rlevente, CC BY-SA 4.0 www.creativecommons.org, via Wikimedia CommonsJego wpływ na historię świata i Kościoła był ogromny. Dla wielu był „wyrocznią Europy”. Modlił się w nocy, bo za dnia często był pochłonięty wieloma sprawami. Przyczynił się do powstania dziesiątek cysterskich opactw czy fundacji. Był zaangażowany w odnowę Kościoła. Mediował, starając się godzić spory między władzą świecką i duchowną. Uczestniczył w soborach, na których spierano się o władzę nad stolicą Piotrową. Współtworzył regułę zakonu Templariuszy i działał na rzecz jej zatwierdzenia. Starał się łagodzić walki pomiędzy możnymi rodami na Półwyspie Apenińskim. Występował przeciw herezjom. Propagował ideę krucjat.
Modlitwa do Matki Bożej wniebowziętej
Św. Bernard z Clairvaux to teolog i myśliciel. Pozostawił po sobie rozprawy teologiczne, utwory ascetyczne, polemiczne jak też wiele kazań i listów. Miał wielkie nabożeństwo do Męki Pańskiej. Był wielkim czcicielem Matki Bożej. Podania mówią, że ilekroć przechodził obok wizerunku Madonny, pozdrawiał ją słowami: „Ave Maria”. I kiedyś podobno usłyszał w odpowiedzi: „Salve, Bernardzie”.
Św. Bernard z Clairvaux zmarł 20 sierpnia 1153 roku. W 1174 został kanonizowany przez Aleksandra III. Pius VIII w 1830 roku nadał mu tytuł Doktora Kościoła. Patronuje cystersom. Jest opiekunem pszczelarzy. Jest też orędownikiem podczas klęsk żywiołowych, sztormów jak też w godzinie śmierci.
W ikonografii zobaczymy go najczęściej w stroju cysterskim. Atrybutami będą: księga, krzyż opacki, krucyfiks, narzędzia Męki Pańskiej, pióro pisarskie, różaniec, trzy infuły u stóp, rój pszczeli, ul i oczywiście wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem.
W kazaniach św. Bernarda w szczególniejszy sposób uderza nas duch biblijny, którym przesiąknięty jest każdy ustęp, każde niemal zdanie przezeń wypowiedziane. Święty wszedł w taką zażyłość z Pismem Świętym, że ma się nieraz wrażenie, jakby...
Skomentuj artykuł