Kobieta nie prosi Pana o interwencję. On sam ją widzi i uzdrawia

Jezus pokazuje, że uwolnienie człowieka od zła, które go krępuje jest wynikiem otwarcia się na Jego łaskę, zbliżenia się do Niego i słuchania Jego słowa.

Czytania: Rz 8,12-17; Łk 13,10-17

Z Ewangelii wg św. Łukasza:

Nauczał raz w szabat w jednej z synagog. A była tam kobieta, która od osiemnastu lat miała ducha niemocy: była pochylona i w żaden sposób nie mogła się wyprostować. Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i rzekł do niej: «Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy». Włożył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga. Lecz przełożony synagogi, oburzony tym, że Jezus w szabat uzdrowił, rzekł do ludu: «Jest sześć dni, w których należy pracować. W te więc przychodźcie i leczcie się, a nie w dzień szabatu!» Pan mu odpowiedział: «Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i nie prowadzi, by go napoić? A tej córki Abrahama, którą szatan osiemnaście lat trzymał na uwięzi, nie należało uwolnić od tych więzów w dzień szabatu?» Na te słowa wstyd ogarnął wszystkich Jego przeciwników, a lud cały cieszył się ze wszystkich wspaniałych czynów, dokonywanych przez Niego.

Obraz: Zawsze jest dobry czas na to, by przyjąć działanie Boga i odzyskać zdrowie ducha. Oczyma wyobraźni zobaczę tę synagogę, Jezusa, który widzi kobietę w nienaturalnej postawie zgarbienia, przywołuje ją, bo była oddzielona od zgromadzenia w miejscu świętym. Przyjrzę się swoim odczuciom oraz wstydowi ‘przeciwników’ i radości ludu.

Myśl: Jezus przychodzi do nas i wychodzi naprzeciw naszym chorobom, lecząc je. Czyni to w sposób wolny. Nie czuje się związany przepisami, które zamiast wykonywać wolę Bożą i służyć człowiekowi, stają się opresyjne dla wspólnot i jednostek. Kobieta nie prosi Pana o interwencję. On sam ją widzi i uzdrawia. Słowa krytyki ze strony przełożonego synagogi ukazują nam, jak możemy być ślepi na to, co jest wolą Boga dla nas. Dla niego nie jest ważna osoba tej kobiety ani nawet cud zdziałany na słowo Jezusa. Ważniejsze są ludzkie przekonania i zasady. Jezus pokazuje tymczasem, że uwolnienie człowieka od zła, które go krępuje jest wynikiem otwarcia się na Jego łaskę, zbliżenia się do Niego i słuchania Jego słowa.

Emocja: Stanąć w postawie wyprostowanej przed Bogiem. Żyjemy w świecie własnych wyobrażeń, lęków i ograniczeń. To one są często naszym wykrzywionym, kalekim spojrzeniem na siebie i na świat, jaki mamy wokoło. Bóg jednak działa niezależnie od naszych przesądów. On chce naszej wolności i postawy ‘wyprostowanej’ – pełnego człowieczeństwa.

Wezwanie: Poproszę o łaskę wiary, że już zostałem zbawiony. Podziękuję za wspólnotę Kościoła, która mnie przyjęła i otoczyła troską.

Jubileusz 2025: Leon XIV w Dilexi te przypomina, że jest „konieczne, aby nadal potępiać dyktaturę gospodarki, która zabija (92). Brak sprawiedliwości jest korzeniem chorób społecznych. Faktycznie, ‘często stwierdzamy, że prawa człowieka nie są równe dla wszystkich’” (94). Jakie emocje i myśli pojawiają się w kontekście tych słów papieża? Pomyślę o tym przez chwilę.