Odwagi! Ja jestem, nie bójcie się!

Noc, burza, strach – a pośród tego Jezus, który mówi: "Odwagi! Ja jestem, nie bójcie się!". Opowieść o wierze, która tonie, ale też o ręce, która natychmiast ratuje. Czy potrafimy rozpoznać Jezusa, gdy idzie ku nam przez fale naszych lęków? Czy jeszcze Go bierzemy za zjawę, czy już za Zbawiciela?

Słowo na dziś (Mt 14,22-36)

Z ewangelii wg św. Mateusza: Zaraz też przynaglił uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugi brzeg, zanim odprawi tłumy. Gdy to uczynił, wyszedł sam jeden na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, a On sam tam przebywał. Łódź zaś była już sporo stadiów oddalona od brzegu, miotana falami, bo wiatr był przeciwny. Lecz o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze. Uczniowie, zobaczywszy Go kroczącego po jeziorze, zlękli się myśląc, że to zjawa, i ze strachu krzyknęli. Jezus zaraz przemówił do nich: «Odwagi! Ja jestem, nie bójcie się!» Na to odezwał się Piotr: «Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie!» A On rzekł: «Przyjdź!» Piotr wyszedł z łodzi, i krocząc po wodzie, przyszedł do Jezusa. Lecz na widok silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: «Panie, ratuj mnie!» Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: «Czemu zwątpiłeś, małej wiary?» Gdy wsiedli do łodzi, wiatr się uciszył. Ci zaś, którzy byli w łodzi, upadli przed Nim, mówiąc: «Prawdziwie jesteś Synem Bożym».
Gdy się przeprawiali, przyszli do ziemi Genezaret. Ludzie miejscowi, poznawszy Go, rozesłali [posłańców] po całej tamtejszej okolicy, znieśli do Niego wszystkich chorych i prosili, żeby przynajmniej frędzli Jego płaszcza mogli się dotknąć; a wszyscy, którzy się Go dotknęli, zostali uzdrowieni.

Komentarz do Ewangelii (Wtorek, 5 sierpnia 2025 r.)

Obraz: Scena burzy na jeziorze, strachu uczniów i chodzenia po wodzie Jezusa i Piotra ukazuje wiele doświadczeń wiary, jaką ma człowiek i zwątpień oraz prób, jakie przeżywa. Przyjrzę się tej scenie, swoim myślom i skojarzeniom.

Myśl: "Czemu zwątpiłeś?" Zwątpienie to stan zawieszenia pomiędzy wiarą i jej odrzuceniem. Wszyscy go doświadczamy prędzej czy później. Piotr jest symbolem każdego ucznia i całego Kościoła. Kiedy nasz wzrok jest utkwiony w Panu, kiedy dajemy posłuch Jego wezwaniu, ożywa w nas ufność i odwaga. A wtedy, kiedy koncentrujemy się na trudnościach, ogarnia nas strach i niepokój. Łódź jest symbolem wspólnoty, Kościołem, miejscem wiary. Jezus jest w niej obecny w wierze uczniów, w swoim słowie oraz w chlebie Eucharystii.

Emocja: Rozpoznać Jezusa. W tej scenie mamy "myślenie o zjawie" przestraszonych uczniów i "poznanie Go" przez ludzi na brzegu, którzy stają się "rozesłanymi posłańcami", którzy uwierzyli w moc Jego słowa i zostali uzdrowieni. Czasami uczniowie mogą czuć się zawstydzeni przez wiarę tych, którzy przychodzą z obrzeży wspólnoty Kościoła i są jakby wyrwani z otchłani grzechu.

Wezwanie: Poproszę o łaskę rozpoznania Jezusa w rzeczywistości wokół, bez uwięzienia we własnych lękach i wyobrażeniach. Podziękuję za Jego Słowo i Eucharystię, którą znajduję we wspólnocie Kościoła.
Jubileusz 2025: Zaplanuję sobie czas na systematyczną lekturę Pisma świętego.