Rozmijamy się z oczekiwaniami względem siebie i wobec Boga

„Synu, czemuś nam to uczynił?” Jakże często ‘rozmijamy się’ z naszymi oczekiwaniami względem siebie nawzajem, ale i wobec Jezusa. Pytania ‘dlaczego, po co, z jakiego powodu?’ z natarczywością pojawiają się w relacjach z Bogiem i bliskimi. Sens znajdziemy tylko ‘po trzech dniach’ wracając do Jerozolimy. On tam nas spotka.

Słowo ewangelii na dzisiaj (29 grudnia 2024 r. – Święto Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa):

Z ewangelii wg św. Łukasza: Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go.
Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie». Lecz On im odpowiedział: «Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?» Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział.
Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.

Komentarz do ewangelii z dnia (Łk 2,41-52):

Obraz: Ewangelista przez swoje opowiadanie ukazuje nam Świętą Rodzinę (a zwłaszcza Jezusa), którzy pielgrzymują do Jerozolimy. Wyruszę i ja w podróż do moich ‘miejsc świętych’. Co nimi jest? Gdzie ich szukam i znajduję? Przyjrzę się swoim odczuciom.
Myśl: Jerozolima to miasto święte, a zarazem pielgrzymowanie do niego jest alegorią poszukiwania sensu naszego życia: a jest nim szukanie i rozpoznawanie Jezusa obecnego w życiu każdego z nas. Maryja i Józef pielgrzymowali co roku do Miasta Świętego. To nie tylko ‘wypełnienie obowiązku’, ale czerpanie u źródła tego, co jest potrzebne do życia. Każdy musi znaleźć swój sposób i swoje miejsce przy Bogu. Nie znajdzie Go ‘pośród krewnych i znajomych’, ale pośród tych, którzy ‘czczą Zmartwychwstałego Pana’ („po trzech dniach”) oraz „słuchają słowa Bożego i wprowadzają je w czyn”.
Emocja: „Synu, czemuś nam to uczynił?” Jakże często ‘rozmijamy się’ z naszymi oczekiwaniami względem siebie nawzajem, ale i wobec Jezusa. Pytania ‘dlaczego, po co, z jakiego powodu?’ z natarczywością pojawiają się w relacjach z Bogiem i bliskimi. Sens znajdziemy tylko ‘po trzech dniach’ wracając do Jerozolimy. On tam nas spotka.
Wezwanie: Poproszę o łaskę poznania i wypełniania woli Bożej. Podziękuję za tych, którzy wprowadzali mnie w wiarę i zażyłość z Panem.
Zaśpiewam lub zanucę jakąś kolędę.