Lęk, w którym żyjemy i jesteśmy utrzymywani pochodzi od złego i jest pokusą

Jezus zapowiada uczniom, że doznają teraz smutku, ale rozradują się, kiedy Go znowu powtórnie zobaczą. Nie jest to pożegnanie. To raczej zapowiedź, klucz do interpretacji tego, co ma się zdarzyć. Powtórne spotkanie z Jezusem nie jest zapowiedzią sądu i odrzucenia, ale wypełnienia i ‘rozradowania się’.

Czytania: Dz 18,9-18; J 16,20-23a 

Z ewangelii wg św. Jana: 

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość. Kobieta, gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, już nie pamięta o bólu z powodu radości, że się człowiek narodził na świat. Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać. W owym zaś dniu o nic Mnie nie będziecie pytać. 

Obraz: Uczniowie są zamknięci wraz z Jezusem w Wieczerniku. Mimo bliskości Pana doświadczają trudnych chwil. Jestem tam razem z nimi. Popatrzę po wszystkich wokoło. Przyjrzę się swoim myślom i skojarzeniom. Spróbuję nazwać swoje odczucia. 

Myśl: Doświadczenie uczniów w Wieczerniku jest dwuznaczne. Z jednej strony przeżywają niepowtarzalne chwile bliskości z Panem, ale z drugiej są zmieszani i smutni. Świat na zewnątrz wydaje się być radosny. To jednak pozory. Jezus zapowiada uczniom, że doznają teraz smutku, ale rozradują się, kiedy Go znowu powtórnie zobaczą. Nie jest to pożegnanie. To raczej zapowiedź, klucz do interpretacji tego, co ma się zdarzyć. Powtórne spotkanie z Jezusem nie jest zapowiedzią sądu i odrzucenia, ale wypełnienia i ‘rozradowania się’. Lęk, w którym żyjemy i jesteśmy utrzymywani pochodzi od złego i jest pokusą. 

Emocja: Inność ucznia. ‘Świat’ u św. Jana ma wydźwięk negatywny. Uczeń Chrystusa chce naśladować Go, a to zakłada, że nie żyje w duchu świata, odróżnia się od niego, jego stylu myślenia, odczuwania i życia. Ten, co chce być z Jezusem, żyje w kontrze do mentalności światowej. 

Wezwanie: Poproszę o łaskę dobrego przeżywania smutku, strapienia duchowego, bym umiał czekać na pocieszenie. Podziękuję za łaskę duchowej radości. Spróbuję nazwać ostatnie takie sytuacje, jakie pamiętam. 

Jubileusz 2025: Przeznaczę czas na jubileuszowy rachunek sumienia z nadziei i radości, których doświadczam po czasie strapienia i smutku.