Onan, czary, guślarstwo? Antykoncepcja w Biblii

Czy w Biblii znaleźć można wypowiedzi o antykoncepcji? Czy temat ten w ogóle był znany w starożytności?

Przyjrzyjmy się następującym tekstom Pisma Świętego:

Rdz 38, 8-10

Wtedy Juda rzekł do Onana: „Idź do żony twego brata i dopełnij z nią obo­wiązku swego brata, a tak sprawisz, że twój brat będzie miał potomstwo”. Onan wiedząc, że potomstwo nie będzie jego, ilekroć zbliżał się do żony swego brata, unikał zapłodnienia, aby nie dać potomstwa swemu bratu. Złe było w oczach Pana to, co on czynił, i dlatego także zesłał na niego śmierć.

Ga 5, 19-21

Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczy­stość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, za­wiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, króle­stwa Bożego nie odziedziczą.

Antykoncepcja jako świadome działanie mające wykluczyć potencjal­ną możliwość poczęcia się dziecka jest rzeczywiście tylko raz wprost odnotowana w Starym Testamencie. Onan, nie chcąc wzbudzić potomstwa swemu bratu „marnował nasienie”, dosłownie wylewał na ziemię (por. Rdz 38, 8-10). Wiedział, że dzieci zrodzone z takiego współżycia (z żoną innego mężczyzny) nie będą należały do niego.

W Nowym Testamencie śladów działań antykoncepcyjnych można dopatrzyć się w stwierdzeniu św. Pawła: „…kobiety ich przemieniły po­życie zgodne z naturą na przeciwne naturze” (Rz 1, 26), jednak autor tych słów nie precyzuje dokładnie, o jakiego rodzaju wynaturzenia cho­dzi. Według nowszych interpretacji może tu być mowa o współżyciu wykluczającym poczęcie, czyli o antykoncepcji. Podobnie w Ga 5, 20 pod greckim terminem farmakeia kryją się środki działające przeciw poczęciu lub nawet poronne. Nie znajduje to jednak odzwierciedlenia w tłumaczeniach polskich, które koncentrują się na czarach i guślarstwie. Tymczasem słowo to może być tłumaczone jako trucicielstwo polegające na podawaniu magicznych napojów (por. Ap 9, 21; 18, 23; 21, 8; 22, 15).

Takie rozumienie znajduje swoje uzasadnienie w kontekście historycz­nym. W czasach nowotestamentalnych Rzymianie znali wiele środków antykoncepcyjnych (zioła, płukanki o działaniu plemnikobójczym za­wierające żywicę cedrową, ocet lub oliwę, pessaria nasycone miodem, prezerwatywy z kozich pęcherzy) i powszechnie je stosowali.