Wiara nie jest statyczna, to droga. Zmienia się z nami, pozostawiając nam wolność

Nikt z nas nie jest przymuszony do wiary. Ona jest dobrowolnym aktem, podejmowanym przez każdego człowieka w swoim własnym imieniu. Nawet chrzcząc małe dzieci i wyznając wiarę w ich imieniu, nie możemy jej wymusić na nich. Ostatecznie każdy musi podjąć to wyzwanie w swoim własnym imieniu, w pełni świadomie i na własną odpowiedzialność.

Czytania: Pwt 4,32-40; Mt 16,24-28

Z Ewangelii wg św. Mateusza:

Wtedy Jezus rzekł do swoich uczniów: «Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę? Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi, i wtedy odda każdemu według jego postępowania. Zaprawdę, powiadam wam: Niektórzy z tych, co tu stoją, nie zaznają śmierci, aż ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w królestwie swoim».

Komentarz do Ewangelii:

Obraz: Jezus przedstawia swoim uczniom warunki, jakie powinien spełniać Jego uczeń. Posłucham tych słów, bo Pan kieruje je także do każdego z nas. Przyjrzę się swoim myślom i skojarzeniom. Jaką odpowiedź dałbym Jezusowi?

Myśl: Nikt z nas nie jest przymuszony do wiary. Ona jest dobrowolnym aktem, podejmowanym przez każdego człowieka w swoim własnym imieniu. Nawet chrzcząc małe dzieci i wyznając wiarę w ich imieniu, nie możemy jej wymusić na nich. Ostatecznie każdy musi podjąć to wyzwanie w swoim własnym imieniu, w pełni świadomie i na własną odpowiedzialność. Wiara jest pójściem za Panem. Nie jest statyczna, jest drogą. Zmienia się wraz z nami, pozostawiając nam cały czas wolność i możliwość decydowania o własnym losie.

Emocja: „Niech weźmie krzyż swój”. Krzyżem, z którym każdy z nas musi się zmagać jest odrzucenie zła, grzechu, egoizmu, ale i rodzenie oraz budowanie własnego i prawdziwego ja. Nie jest to jednak tylko mój wysiłek. Pan zawsze jest przy nas. Towarzyszy nam Duch Święty. Wspiera nas w tym także wspólnota Kościoła.

Wezwanie: Poproszę o łaskę pójścia za Panem w szczerości serca i hojności ducha. Podziękuję za duchowe inspiracje, sprzyjające wybieraniu tego, co przybliża mnie do Pana.
Jubileusz 2025: Odmówię lub zanucę słowa pieśni Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony:

1. Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony, na wieczne czasy bądźże pozdrowiony! Gdzie Bóg, Król świata całego dokonał życia swojego.
2. Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony, na wieczne czasy bądźże pozdrowiony! Ta sama Krew Cię skropiła, która nas z grzechów obmyła.
3. Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony, na wieczne czasy bądźże pozdrowiony! Z Ciebie moc płynie i męstwo, w Tobie jest nasze zwycięstwo!