Złota rybka i trzy życzenia

Autor pomysłu: Wojciech Żmudziński SJ

Adresat: uczniowie klas gimnazjalnych.

Liczba uczestników: 12-32

Materiały: karteczki samoprzylepne i flamaster dla każdego ucznia oraz tablica, na którą można byłoby przylepić karteczki. Ewentualnie sprzęt audio i nagrany szum morza.

Przebieg zajęć

Nauczyciel wprowadza uczniów w temat lekcji opowiadając następujący dowcip:

Pewnego razu Bill Gates złowił złotą rybkę, popatrzył na nią litościwie i zamachnął się aby wrzucić ją z powrotem do rzeki.

- Poczekaj - zawołała złota rybka - a co z trzema życzeniami?

- No to mów, czego chcesz - odrzekł Bill Gates

Następnie rozdaje wszystkim flamastry oraz po trzy karteczki samoprzylepne i proponuje, aby wypisali na nich jedno, dwa lub trzy życzenia, o jakich spełnienie chcieliby być poproszeni. Na każdej karteczce jedno życzenie - to, o co chcieliby być poproszeni i co mogłoby proszącej osobie sprawić radość. Czego mogliby nauczyć, w czym usłużyć, czym zaciekawić, jak podnieć na duchu. Każdą zapisaną przez siebie karteczkę przylepiają na tablicy. Podczas wykonywania tego zadania, nauczyciel może puścić w tle spokojną muzykę lub odgłosy szumu morza. Gdy wszystkie karteczki zostaną już przylepione, nauczyciel czyta je głośno lub pozwala podejść uczniom do tablicy, aby się z nimi zapoznali. Następnie mówi jak wiele każdy z nas ma do dania. Kończy lekcję opowiadając o życiu pierwszych chrześcijan, którzy wszystko mieli wspólne (por. Dz 2,44; 4,32) i rozwija fragment z Ewangelii według św Mateusza: "darmo otrzymaliście, darmo dawajcie" (10,8). Daje przykłady ludzkiej bezinteresowności ze współczesnego życia. Uczniowie mogą zapisać w zeszycie podyktowaną przez nauczyciela notatkę dotyczącą bezinteresowności i hojności, jaka powinna charakteryzować każdego chrześcijanina. Notatkę należy dostosować do wiedzy posiadanej przez uczniów, wyjaśnić terminy, które mogą być niezrozumiałe oraz zilustrować ją przykładami z życia pierwszych gmin chrześcijańskich.

Propozycja notatki

Wszyscy chrześcijanie tworzą jedno ciało. Należy więc wierzyć, że istnieje w Kościele wspólnota dóbr, to znaczy, że wszystko, co Kościół posiada jest wspólne (por. KKK 947). Aby ta wspólnota była bogata w talenty, umiejętności, dary i posługi, Duch Święty rozdziela między wszystkich wierzących szczególne łaski, aby wszyscy budowali wspólnotę Kościoła (por. KKK 951). Dlatego wszystko co posiada prawdziwy chrześcijanin, powinien traktować jako dobro wzbogacające innych, nie tylko siebie samego, dające mu możliwość służenia innym, szczególnie najbardziej potrzebującym (por. KKK 952).