Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 27 lutego 2005

1. Drodzy Bracia i Siostry, jeszcze raz zwracam się do was z Polikliniki im. Agostina Gemellego. Serdecznie wam dziękuję i czuję waszą duchową bliskość. Myślę o was, zgromadzonych na placu św. Piotra, pojedynczych osobach i grupach, które dziś przybyły, oraz o wszystkich, którzy w każdym zakątku świata okazują mi zainteresowanie. Proszę was, abyście nadal towarzyszyli mi zwłaszcza swoją modlitwą.

2. Pokutny klimat Wielkiego Postu, w którym żyjemy, pomaga nam lepiej zrozumieć również wartość cierpienia, które w taki czy inny sposób dotyka nas wszystkich. Patrząc właśnie na Chrystusa i idąc za Nim z cierpliwą ufnością, jesteśmy w stanie zrozumieć, w jaki sposób w każdej formie ludzkiego cierpienia zawiera się Boża obietnica zbawienia i radości. Pragnę, aby to przesłanie otuchy i nadziei dotarło do wszystkich, szczególnie do tych, którzy przeżywają trudne chwile, cierpią na ciele i na duchu.

3. Ponawiam swoje zawierzenie Maryi, Matce Kościoła: Totus Tuus! Niech Ona pomaga nam w każdej chwili życia wypełniać wolę Boga.