Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 28 listopada 1999

1. I Niedziela Adwentu otwiera dziś nowy rok liturgiczny, a mówiąc ściślej — rozpoczyna okres przygotowania do Bożego Narodzenia. Cały Kościół pielgrzymujący po świecie wychodzi duchowo na spotkanie oczekiwanego Mesjasza.

Bóg jest «Tym, który przychodzi»: przyszedł do nas w osobie Jezusa Chrystusa; nadal przychodzi w sakramentach Kościoła i w każdym człowieku, który prosi nas o pomoc; przyjdzie w chwale na końcu czasów. Dlatego Adwent jest czasem czujnego i czynnego oczekiwania, ożywionego miłością i nadzieją, które wyrażają się w uwielbieniu i modlitwie błagalnej oraz w konkretnych dziełach braterskiej miłości.

2. Adwent, który rozpoczyna się dzisiaj, jest niezwykły: jest to Adwent Wielkiego Jubileuszu, podczas którego będziemy świętować dwutysiąclecie pokornego przyjścia na ziemię Zbawiciela w naturze ludzkiej. «Wpatrzony w tajemnicę Wcielenia Syna Bożego, Kościół ma przekroczyć niebawem próg trzeciego tysiąclecia» (Incarnationis mysterium, 1). Spojrzenie Kościoła jest spojrzeniem wiary, wolnym od wszelkich pokus millenarystycznych. To ono kierowało krokami Ludu Bożego w minionych dziesięcioleciach, w duchowym klimacie nieustannego wielkiego «adwentu» — jak napisałem już na początku mego pontyfikatu (por. Redemptor hominis, 1).

W tym roku oczekiwać uroczystości Bożego Narodzenia znaczy przygotować się do przekroczenia progu Drzwi Świętych — symbolu przejścia do nowego i wiecznego życia, które stało się dostępne dla każdego człowieka dzięki przyjściu Chrystusa. Podkreśla to pokutny wymiar Adwentu, którego wyrazistym znakiem jest postać Jana Chrzciciela: naucza on mianowicie, że należy przygotować drogę Panu przez zmianę sposobu myślenia i życia (por. Mt 3, 1-3).

3. Adwent to czas głęboko maryjny, ponieważ Maryja jest Tą, która w sposób wzorowy oczekiwała i przyjęła Wcielonego Syna Bożego. Niech Najświętsza Panna pomoże nam otworzyć drzwi naszych serc Chrystusowi, Odkupicielowi człowieka i historii; niech nauczy nas zachowywać pokorę, bo spojrzenie Boga spoczywa na pokornych; niech pomaga nam coraz lepiej rozumieć wartość modlitwy, wewnętrznego milczenia, słuchania słowa Bożego; niech nas przynagla do szczerego wewnętrznego poszukiwania woli Bożej, także wówczas gdy krzyżuje ona nasze plany; niech nas zachęca, byśmy oczekując Chrystusa, umieli oddawać nasz czas i siły potrzebującym.

Matko Boża, Panno oczekująca, spraw, aby Bóg-który-przychodzi zastał nas gotowych na przyjęcie bogactwa Jego miłosierdzia.

Proszę was teraz o modlitwę za naszych braci katolików w Sri Lance, gdzie sanktuarium Matki Bożej w Madhu zostało brutalnie zbombardowane, co spowodowało śmierć wielu osób cywilnych, szukających tam schronienia. Duchowo łączę się z biskupami, kapłanami i wiernymi, którzy opłakują zabitych, niosą pomoc wiernym i ubolewają nad tym, że sanktuarium, nawiedzane nie tylko przez katolików, zostało sprofanowane i stało się miejscem śmierci.

Najświętszej Maryi Pannie zawierzam cały naród Sri Lanki i proszę Boga, aby obdarzył walczące ze sobą strony łaską odwagi, co pozwoli im wejść zdecydowanie na drogę pokoju, której z pewnością nie można znaleźć z bronią w ręku!