Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 7 stycznia 2001

1. Wczoraj, w uroczystość Objawienia Pańskiego, zakończył się Wielki Jubileusz Roku 2000, dzisiaj zaś obchodzimy święto Chrztu Pańskiego. Jak co roku z radością ochrzciłem kilkanaścioro niemowląt. Raz jeszcze pozdrawiam serdecznie ich rodziny, a dzieciom życzę przyszłości bogatej w Boże błogosławieństwo.

2. Niektóre Kościoły Wschodnie zgodnie ze swoim kalendarzem obchodzą dziś Boże Narodzenie. Z tej radosnej okazji łączę się duchowo z tymi braćmi w wierze, składając im najlepsze życzenia radości i pokoju.

Zjednoczony z nimi w wierze i miłości Chrystusa, powtarzam dzisiaj słowa, które wypowiedziałem 25 grudnia w orędziu Urbi et Orbi: «Ty, o Chryste, którego kontemplujemy dzisiaj w ramionach Maryi, jesteś fundamentem naszej nadziei! (...) W Tobie, jedynie w Tobie, człowiek otrzymał możliwość bycia 'nowym stworzeniem'. Za ten dar składamy Ci dzięki, Boże Dziecię!»

3. W tych dniach najgłębszym uczuciem wypełniającym moje serce jest wdzięczność. Już wczoraj dziękowałem za niezwykły dar Jubileuszu Bogu, a także wszystkim, którzy swoją ofiarną pracą umożliwili pomyślny przebieg różnych uroczystości.

Dzisiaj pragnę raz jeszcze skierować słowa serdecznego podziękowania przede wszystkim do wolontariuszy, którzy tutaj w Rzymie, w Jerozolimie i w wielu innych sanktuariach i bazylikach, nawiedzanych przez licznych pielgrzymów, służyli im swoją pomocą. Czynię to zwracając się do was, drodzy wolontariusze, którzy uczestniczyliście wcześniej w liturgii eucharystycznej, sprawowanej w Bazylice Watykańskiej pod przewodnictwem kard. Rogera Etchegaraya, przewodniczącego Komitetu Wielkiego Jubileuszu Roku 2000.

W waszych osobach, drodzy bracia i siostry, widzę przedstawicieli prawie 70 tys. wolontariuszy z wielu krajów, młodych i starszych, którzy w ciągu Roku Jubileuszowego przybyli tutaj, do miasta apostołów, aby służyć pielgrzymom Roku Świętego. Wierni słowom wypisanym na waszych kamizelkach: «Byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie» (Mt 25, 35), towarzyszyliście tysiącom wiernych, przekraczających próg Drzwi Świętych w bazylikach patriarchalnych. Byliście dla nich sprawnymi przewodnikami, troskliwymi opiekunami, szczególnymi świadkami wielkich dzieł Bożych, doświadczającymi prawdy słów Pana Jezusa: «Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu» (Dz 20, 35).

W imieniu wszystkich pielgrzymów Papież mówi wam: «Dziękuję!» Życzy wam też, by przeżyte doświadczenia stały się waszym skarbem, byście wracając do domów zachowali w sercach pamięć o jubileuszowych wydarzeniach, w których uczestniczyliście, a w codziennym życiu zachowywali postawę «wolontariusza», bo ona pomoże wam dostrzegać w każdym spotkanym człowieku brata, któremu trzeba służyć z miłością, i będzie was przynaglać, byście w rozpoczynającym się tysiącleciu stawali się budowniczymi cywilizacji miłości.

4. Rok 2001 został ogłoszony przez Organizację Narodów Zjednoczonych Międzynarodowym Rokiem Wolontariatu: za waszym pośrednictwem pragnę zatem przekazać słowa pozdrowienia i zachęty wszystkim wolontariuszom świata, mężczyznom i kobietom, którzy bezinteresownie ofiarowują część swego czasu włączając się w różne formy braterskiej solidarności, służąc sprawie postępu i wykształcenia człowieka, zwłaszcza zaś niosąc pomoc najuboższym oraz ludziom cierpiącym fizycznie i duchowo.

Wolontariat we wszystkich swoich postaciach jest przede wszystkim sprawą serca: serca, które potrafi otwierać się na potrzeby braci, dostrzegając ich wzniosłą ludzką godność, odblask wielkości samego Boga, na którego obraz stworzona jest każda ludzka istota (por. Rdz 1, 27; Mt 25, 40).

Drodzy wolontariusze, odmawiając teraz modlitwę «Anioł Pański», zawierzmy Maryi wszystkie wasze dobre postanowienia.