Wielki Czwartek, 8 kwietnia 2004 (Msza św. Krzyżma)

 1. «Kapłan nowego i wiecznego Przymierza». W taki oto szczególny sposób jawi się nam Jezus podczas dzisiejszej Mszy św. krzyżma, ukazującej głęboką więź między Eucharystią i kapłaństwem służebnym. Chrystus jest Najwyższym Kapłanem Nowego Przymierza, zapowiadanego już przez proroka niewoli babilońskiej (por. Iz 61, 1-3). W Nim spełnia się prastare proroctwo, jak mówi w synagodze w Nazarecie na początku swego publicznego życia (por. Łk 4, 21). Obiecany Mesjasz, «Pomazaniec Pański», na krzyżu dopełni dzieła ostatecznego wyzwolenia ludzi z dawnej niewoli zła. A zmartwychwstając trzeciego dnia da początek życiu, które nie zazna więcej śmierci.

2. «Dziś spełniły się te słowa Pisma» (Łk 4, 21). Ewangeliczne «dziś» odnawia się w sposób szczególny podczas tej Mszy św. Krzyżma, stanowiącej prawdziwy wstęp do Triduum paschalnego. Jeśli Msza św. in Cena Domini uwypukla tajemnicę Eucharystii i ustanowienie nowego przykazania miłości, to sprawowana przez nas obecnie Msza św. Krzyżma podkreśla dar kapłaństwa służebnego. O tej ścisłej więzi istniejącej pomiędzy Eucharystią i kapłaństwem pisałem w Liście do kapłanów, który skierowałem do nich właśnie z okazji Wielkiego Czwartku. Eucharystia i kapłaństwo to «dwa sakramenty ustanowione równocześnie, związane ze sobą nierozerwalnie aż do końca świata» (n. 3).

3. Drodzy bracia w biskupstwie i kapłaństwie, serdecznie was wszystkich pozdrawiam i dziękuję za liczną obecność i pobożne uczestnictwo. Za chwilę odnowimy przyrzeczenia kapłańskie, dziękując Bogu za dar naszego kapłaństwa. Jednocześnie ponowimy gorące postanowienie, by być coraz wierniejszym obrazem Chrystusa, Najwyższego Kapłana. On to, Dobry Pasterz, wzywa nas, byśmy brali z Niego przykład i ofiarowywali dzień po dniu życie za zbawienie owczarni, którą powierzył naszej opiece. Czyż nie zalewa nas fala wzruszenia, gdy wspominamy, z jakim entuzjazmem wypowiedzieliśmy pierwsze «tak» w dniu święceń kapłańskich? «Oto jestem!» Odpowiedzieliśmy Temu, który nas powoływał do pracy dla swego Królestwa. «Oto jestem!» Powinniśmy to powtarzać codziennie świadomi, że zostaliśmy w sposób szczególny posłani, by służyć wspólnocie zbawionych in persona Christi. «Dar i tajemnica», które otrzymaliśmy, są zaprawdę nadzwyczajne. Codzienne doświadczenie poucza nas, że musimy je zachować poprzez niewzruszone przylgnięcie do Chrystusa, umacniane stałą modlitwą. Lud chrześcijański pragnie nas widzieć przede wszystkim jako «ludzi modlitwy». Tym, którzy nas spotykają, nasze słowa i czyny powinny ukazywać wierną i miłosierną miłość Bożą.

4. Drodzy bracia i siostry! Podczas dzisiejszej Mszy św. Krzyżma w każdej diecezji lud chrześcijański gromadzi się wokół swego biskupa i całego prezbiterium. Jest to uroczysta i wymowna liturgia, w czasie której zostaje poświęcone święte krzyżmo oraz olej chorych i katechumenów. Ten obrzęd zachęca do kontemplowania Chrystusa, który przyjął naszą ludzką słabość i uczynił z niej narzędzie powszechnego zbawienia. Na Jego podobieństwo każdy wierzący, poprzez namaszczenie Duchem Świętym, zostaje «konsekrowany», by stać się miłą Bogu ofiarą. Niech Maryja Panna, Matka Chrystusa Najwyższego Kapłana, która blisko współpracowała w dziele odkupienia, pomaga nam, kapłanom, byśmy w naszym życiu i posłudze kościelnej coraz wierniej odtwarzali obraz Jej Syna Jezusa. Niech uczyni wszystkich chrześcijan coraz bardziej świadomymi powołania, jakie każdy otrzymał, aby Kościół karmiony słowem i uświęcany sakramentami nadal skutecznie pełnił swe posłannictwo w świecie.