#minimalizm

To nie zmarli potrzebują zapalonych zniczy. To my, żywi, ich potrzebujemy. To paradoks: śmierć uwalnia nas od posiadania rzeczy, więc ich posiadanie przejmują za nas inni.

Minimalizm. Moja stara miłość i ciągła tęsknota, bo jestem gdzieś pomiędzy „nie więcej niż sto przedmiotów” a zero waste i naszym polskim dziedzictwem „zostaw, kiedyś się jeszcze przyda”. I czasem uruchamia mi się jeszcze beztroska rozrzutność w dysponowaniu miejscem (ten piękny kubek jeszcze się przecież zmieści).

Do dobrego minimalizmu potrzeba dojrzałości i zrozumienia. Kiedy czytam raz po raz, żeby nie poddawać się konsumpcyjnemu szałowi, bo to nieewangeliczne i że najlepsze, co mogę dać moim dzieciom i bliskim to mój czas, to oczywiście, że kiwam zapamiętale głową. Tak, tak. Pełna zgoda. Ale… Ale każde życie jest inne i naprawdę łatwo, nam, katolikom, przytłoczyć się minimalizmem na własne życzenie.

"Na tym świecie jesteśmy tylko turystami". Niedawno przypomniałem sobie, jak wiele zmienia ta chrześcijańska perspektywa. Gdybyśmy o niej pamiętali, nie napędzalibyśmy konsumpcjonizmu, nie gromadzilibyśmy niepotrzebnych rzeczy i z większym szacunkiem odnosilibyśmy się do świata.

Odpowiedź przyszła i napełniła mnie radością.

Słyszeliście już o "projekcie: wdzięczność"?

Zrób koniecznie ten test. Będziesz zaskoczony, jak wiele rzeczy cię ogranicza, chociaż miały ci służyć. Ludzie, którzy go zrobili, postanowili zmienić swoje życie natychmiast.

Niedawno kolorową prasę obiegło zdjęcie pary aktorskiej - Angeliny Jolie i Brada Pitta, otoczonych gromadką dzieci na przechadzce w parku. Rodzinna fotografia hollywoodzkich celebrytów to w plotkarskich magazynach chleb powszedni, skąd więc sensacyjny ton towarzyszących zdjęciu komentarzy?

{{ article.description }}