Czasami wydaje się nam, że Jezus jest milczący i nieobecny. Wtedy objawia się w ciszy

Oczyma wyobraźni przyjrzę się temu obrazowi – dzieciom na rynku – który maluje przede mną Jezus. Posłucham ich narzekania, wymówek do rówieśników, skarg, jakie wydobywają się z ich ust. Jezus mówi te słowa także do mnie. Jakie struny i wspomnienia one wywołują.

Czytania: Iz 48,17-19; Mt 11,16-19

Z Ewangelii wg św. Mateusza:

Lecz z kim mam porównać to pokolenie? Podobne jest do przebywających na rynku dzieci, które przymawiają swym rówieśnikom: "Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście; biadaliśmy, a wyście nie zawodzili". Przyszedł bowiem Jan: nie jadł ani nie pił, a oni mówią: "Zły duch go opętał". Przyszedł Syn Człowieczy: je i pije. a oni mówią: "Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników". A jednak mądrość usprawiedliwiona jest przez swe czyny».

Komentarz do Ewangelii:

Obraz: Oczyma wyobraźni przyjrzę się temu obrazowi – dzieciom na rynku – który maluje przede mną Jezus. Posłucham ich narzekania, wymówek do rówieśników, skarg, jakie wydobywają się z ich ust. Jezus mówi te słowa także do mnie. Jakie struny i wspomnienia one wywołują.

Myśl: Jezus uskarża się na to pokolenie, które jest niejako figurą każdego pokolenia. Ono odrzuca Boże zasady i te sugestie, które są dawane przez współczesnych im proroków. Jest to zarazem lament Jezusa nad tym pokoleniem, które nie potrafi rozeznać właściwego czasu. Żyjemy mrzonkami. Nie potrafimy rozpoznawać właściwie ani radości, ani smutku. Nie smuci nas zło ani nie cieszy dobro. Nieprzyjaciel kusi nas i oszukuje. Chce sprawić wrażenie, że zło jest przyjemne a dobro nieprzyjemne i uciążliwe.

Emocja: „Mądrość usprawiedliwiona jest przez swe czyny”. To są czyny Jezusa – Mądrości. Ostatecznie racja jest po Jego stronie, a czyny – owoce – o tym świadczą. Rozpoznają je ci, którzy z wiarą przyjmują Chrystusa i włączają się w Boży plan. Ta mądrość jest jednak okupiona krzyżem i śmiercią, ale tylko ona daje życie na wieki.

Wezwanie: Poproszę Pana, aby dał mi rozpoznać prawdziwe zło (grzech i samowystarczalność) i prawdziwą radość (dobro, którym On mnie obdarza). Podziękuję za niezliczone sposoby przeciągania nas na stronę Boga, pomimo naszego oporu.

Jubileusz 2025: Leon XIV zachęcał młodych: „niech boskie światło świeci również w waszych oczach i niech zakwita kadzidło modlitwy. W świecie pełnym rozrywek i próżności, każdego dnia znajdujcie czas, aby zamknąć oczy i zwracać się tylko ku Bogu. Czasami wydaje się On milczący lub nieobecny, ale objawia się On tym, którzy szukają Go w ciszy. Kiedy angażujecie się w czynienie dobra, proszę was, abyście byli oddani kontemplacji, tak jak św. Szarbel: modląc się, czytając Pismo Święte, uczestnicząc we Mszy Świętej, zatrzymując się na adoracji.” To zachęta także dla mnie i podejmę jakieś zobowiązanie tego dnia.

Opracowała: Dominika Miros