Kościół w Polsce i dziejowe Bierzmowanie – św. Stanisław

Jak męczeństwo św. Wojciecha było przypieczętowaniem Chrztu św. dla całego państwa i otworzyło drogę do powstania metropolii gnieźnieńskiej, tak męczeństwo św. Stanisława było polskim dziejowym Bierzmowaniem. Polski Kościół dojrzał w wierze i jasno określił swoją misję. Kościół wspomina św. Stanisława 8 maja.

Stanisław urodził się w Szczepanowie około roku 1030. Zapewne pierwsze nauki pobierał w domu rodzinnym. Później uczył się być może także w Tyńcu, pod Krakowem, u benedyktynów. Nie wiemy wiele na ten temat, ale nie jest wykluczone, że dalsze studia odbywał w szkole katedralnej w belgijskim Liege, albo w Paryżu.

Św. Stanisław ze Szczepanowa - mężny biskup

Wiadomości o życiu i dziejach św. Stanisława czerpiemy z kilku źródeł. Są to roczniki, które w połowie wieku XI przywieziono do Krakowa i systematycznie je uzupełniano. Jest to Katalog biskupów krakowskich. O św. Stanisławie pisze Gall Anonim w XI wieku i jeden z następców św. Stanisława na stolicy biskupów krakowskich, błogosławiony Wincenty Kadłubek. On pisał w XIII wieku, ale będąc biskupem krakowskim mógł mieć szerszy dostęp do informacji o swoim poprzedniku. O Stanisławie pisał też dominikanin, Wincenty z Kielc około roku 1240 i ten żywot posłużył za punkt odniesienia w procesie kanonizacyjnym męczennika.

Stanisław przyjął święcenia kapłańskie w roku 1060. Biskup Lambert mianował go kanonikiem katedry. Na jego polecenie Stanisław założył i rozpoczął Rocznik krakowski, czyli kronikę katedralną, w której odnotowywane były najważniejsze wydarzenia z życia diecezji.

Modlitwa do św. Rity o dobrego męża i dobrą żonę

Po śmierci Lamberta, w roku 1070, na jego następcę wybrano Stanisława. Papież Aleksander II zatwierdził wybór, ale konsekracja odbyła się dopiero dwa lata później.

Niedługo potem Stanisław udał się do Rzymu, aby wyjednać u papieża wskrzeszenie metropolii gnieźnieńskiej. Chodziło przede wszystkim o to, by polską strukturę kościelną uniezależnić od pretensji metropolii w Magdeburgu do zwierzchnictwa nad polskimi diecezjami.

Śmierć św. Stanisława - Józef Peszka, Public domain, via Wikimedia CommonsW roku 1075 papież Grzegorz VII przysłał swoich legatów, którzy potwierdzili prawomocność powołania metropolii gnieźnieńskiej z roku 999/1000 i wszystkich jej praw oraz powołali nowego metropolitę.

Choć król Bolesław Śmiały popierał wybór Stanisława na biskupa krakowskiego i jego starania o uznanie metropolii gnieźnieńskiej, to jednak ostry konflikt, w który wszedł z biskupem wyznaczył jakże odmienne ich dzieje i miejsce w historii.

Według Galla biskup krakowski był buntownikiem i sprzeciwił się królowi. Król się zemścił, skazał Stanisława na obcięcie członków i sam tego dokonał. Niedługo potem jednak musiał uciekać z kraju i zmarł na wygnaniu, pokutując za swoje haniebne działania.

Modlitwa do św. Józefa o dobre relacje

Błogosławiony Wincenty Kadłubek opisuje tę historię zgoła inaczej. Król Bolesław Śmiały według jego opowiadania bardzo dużo przebywał poza granicami kraju, prowadząc wiele wojen. W kraju powodowało to zamęt, szerzyły się rozboje, rodziny były rozbite, dochodziło do wielu zdrad. Rycerze zaczęli powoli opuszczać króla. Kiedy zatem wrócił do kraju, zaczął się mścić. Robił to w sposób okrutny. Stanisław się temu sprzeciwił i upomniał króla, a kiedy to nie poskutkowało rzucił na niego klątwę, a przez to zwolnił poddanych od posłuszeństwa królowi.

Król zemścił się i własnoręcznie zabił biskupa w kwietniu 1079 roku, gdy ten odprawiał Mszę św. w kościele na Skałce w Krakowie.

Św. Stanisław - zaproszenie do odważnego świadectwa

Starania o kanonizację Stanisława uwieńczono sukcesem i papież Innocenty IV dokonał jej w 1253 roku. W ikonografii Stanisław ukazywany jest w stroju pontyfikalnym. Jego atrybuty to miecz i palma męczeńska.