Istnienie aniołów jest wyrazem miłości Boga do ludzi

29 września w Kościele obchodzimy Święto Świętych Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała.

Czytania: Dn 7,9-10.13-14 lub Ap 12,7-12a; J 1,47-51

Z Ewangelii wg św. Jana:

Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: «Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu». Powiedział do Niego Natanael: «Skąd mnie znasz?» Odrzekł mu Jezus: «Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym». Odpowiedział Mu Natanael: «Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!» Odparł mu Jezus: «Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod drzewem figowym? Zobaczysz jeszcze więcej niż to». Potem powiedział do niego: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego».

Komentarz do Ewangelii:

Obraz: Uczestniczymy w spotkaniu Jezusa z przychodzącymi do Niego przyszłymi Apostołami. Świadectwo o Jezusie rozchodzi się, jak płomyki ognia, poczynając od Jana Chrzciciela. Przyjrzę się temu spotkaniu. Zwrócę uwagę na swoje skojarzenia i odczucia.

Myśl: Jesteśmy na początku ewangelii według św. Jana. Mamy tutaj przykład spotkania człowieka ze Słowem. Jezus jawi się jako ten, który zna człowieka do głębi, nawet bardziej niż on sam. To budzi zdziwienie, ale i zaciekawienie. Relacja Pana z Jego uczniami jest indywidualna i bezpośrednia. Kto odkrył Go, przyprowadza do Niego innych. Cały urywek jest skonstruowany jako dialog na temat Jezusa i z Nim samym. Droga każdego ucznia to przyjęcie świadectwa o Jezusie, spotkanie z Nim, ‘zobaczenie, gdzie mieszka’ i przebywanie ‘u Niego’.

Emocja: „Skąd mnie znasz?” Relacja z Nauczycielem to bliskość, dialog i otwarte przebywanie. Bóg nas zna nie w sensie kontroli każdego kroku, ale raczej w rozumieniu dogłębnym pragnień, potrzeb i uwarunkowań. Ta wiedza Boga nie jest przeciwko człowiekowi, ale dla Jego dobra, po to, by ‘ujrzeć niebiosa otwarte’.

Wezwanie: Poproszę o łaskę bycia rozpoznanym przez Pana w tym, co jest moim ‘drzewem figowym’. Podziękuję za Jego bliskość i perspektywy, jakie przede mną roztacza.
Jubileusz 2025: Bulla jubileuszowa wskazuje na ważny element tego czasu: „Sakrament pokuty upewnia nas, że Bóg gładzi nasze grzechy... ‘On odpuszcza wszystkie twoje winy, On leczy wszystkie twe niemoce... Nie postępuje z nami według naszych grzechów, ani według win naszych nam nie odpłaca’... Sakramentalne pojednanie jest nie tylko piękną sposobnością duchową, ale stanowi decydujący, istotny i niezbędny krok na drodze wiary każdego człowieka” (23). Zaplanuję sobie czas na rachunek sumienia i sakrament pojednania, jeśli go potrzebuję.