Każdy człowiek ma wartość, początek i cel. Może ginąć w odmętach historii, ale żyje w pamięci Boga

Początek tej Ewangelii zaskakuje. Wyliczanka imion zdaje się być jałowa i monotonna, ale pokazuje, że każde imię, a więc każdy człowiek ma wartość, początek i cel. Może ginąć w odmętach historii, ale żyje w pamięci Boga i w krwi potomków.

Słowo na dziś (17 grudnia 2024)

Z Ewangelii wg św. Mateusza: 

Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. Abraham był ojcem Izaaka; Izaak ojcem Jakuba; Jakub ojcem Judy i jego braci; Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar. Fares był ojcem Ezrona; Ezron ojcem Arama; Aram ojcem Aminadaba; Aminadab ojcem Naassona; Naasson ojcem Salmona; Salmon ojcem Booza, a matką była Rachab. Booz był ojcem Obeda, a matką była Rut. Obed był ojcem Jessego, a Jesse ojcem króla Dawida.  
Dawid był ojcem Salomona, a matką była [dawna] żona Uriasza. Salomon był ojcem Roboama; Roboam ojcem Abiasza; Abiasz ojcem Asy; Asa ojcem Jozafata; Jozafat ojcem Jorama; Joram ojcem Ozjasza; Ozjasz ojcem Joatama; Joatam ojcem Achaza; Achaz ojcem Ezechiasza; Ezechiasz ojcem Manassesa; Manasses ojcem Amosa; Amos ojcem Jozjasza; Jozjasz ojcem Jechoniasza i jego braci w czasie przesiedlenia babilońskiego.  
Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; Salatiel ojcem Zorobabela; Zorobabel ojcem Abiuda; Abiud ojcem Eliakima; Eliakim ojcem Azora; Azor ojcem Sadoka; Sadok ojcem Achima; Achim ojcem Eliuda; Eliud ojcem Eleazara; Eleazar ojcem Mattana; Mattan ojcem Jakuba; Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.  
Tak więc w całości od Abrahama do Dawida jest czternaście pokoleń; od Dawida do przesiedlenia babilońskiego czternaście pokoleń; od przesiedlenia babilońskiego do Chrystusa czternaście pokoleń. 

Komentarz do Ewangelii (Mt 1,1-17) 

Obraz: Rozpoczynamy dzisiaj drugą część Adwentu. Mateusz przedstawia swoją wersję rodowodu Jezusa. Posłucham tej schematycznej wyliczanki, mając na uwadze, że to są postacie historii zbawienia. Za tymi osobami są konkretne historie. Przyjrzę się im. 

Myśl: Rodowód Mateusza, a dosłownie „Księga pochodzenia Jezusa Chrystusa” jest dosyć sztuczny (niekompletny i nieprecyzyjny), a przez to raczej symboliczny wg symbolizmu ówcześnie rozpowszechnionej apokaliptyki. Jest to nie tylko rodowód Józefa, opiekuna Jezusa, ale i raczej alegoryczna opowieść o historii ludzkiej, która dąży do eschatologicznego "wypełnienia się". Początek tej Ewangelii zaskakuje. Wyliczanka imion zdaje się być jałowa i monotonna, ale pokazuje, że każde imię, a więc każdy człowiek ma wartość, początek i cel. Może ginąć w odmętach historii, ale żyje w pamięci Boga i w krwi potomków. Człowiek tworzy historię, ale i sam jest przez nią tworzony. Dzieje ludzkie stają się historią zbawienia. 

Emocja: Stawać się częścią historii. Bóg według Mateusza wchodzi do historii człowieka, a człowiek do historii Boga. Nie zawsze jest to bycie częścią "regularną". Ale to właśnie podkreśla "uniwersalność zbawienia". Bóg jest Alfą i Omegą, początkiem i końcem wszystkiego. 

Wezwanie: Poproszę o łaskę zrozumienia, że w Jezusie wypełniają się obietnice Starego Testamentu. Podziękuję za to, że mogę być częścią historii Boga na ziemi.  Rozważę dzisiejszą aklamację: „Mądrości Najwyższego, która zarządzasz wszystkim mocno i łagodnie, przyjdź i naucz nas drogi roztropności.”