Jezus ukazuje, że szabat jest darem Boga prowadzącym do wolności serca i spotkania z Nim

Ewangelia z dzisiejszej liturgii przypomina, że prawdziwa wolność chrześcijanina nie polega na skrupulatnym przestrzeganiu przepisów ani na samowoli, lecz na przylgnięciu do Boga i kierowaniu się miłością. Jezus uczy, że to On jest Panem szabatu, a dzień Pański ma być czasem spotkania, wdzięczności i życia w duchu wolności dzieci Bożych.

Słowo na dziś (Łk 6,1-5)

Z ewangelii wg św. Łukasza: W pewien szabat przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i wykruszając je rękami, jedli. Na to niektórzy z faryzeuszów mówili: «Czemu czynicie to, czego nie wolno czynić w szabat?» Wtedy Jezus rzekł im w odpowiedzi: «Nawet tegoście nie czytali, co uczynił Dawid, gdy był głodny on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać». I dodał: «Syn Człowieczy jest panem szabatu».

Komentarz do Ewangelii (Sobota, 6 września 2025 r)

Obraz: W kolejny szabat opisywany przez św. Łukasza znajdujemy się z Jezusem, Jego naśladowcami i faryzeuszami pośród łanów dojrzałych zbóż. Faryzeusze gorszą się tym, że uczniowie zrywali kłosy. Przyjrzę się tej sytuacji i posłucham słów Jezusa. Zwrócę uwagę na swoje skojarzenia i odczucia.

Myśl: Przestrzeganie przepisów prawa, wypełnianie przykazań, unikanie tego, czego prawo zabrania, to wielkie wyzwanie dla ludzi wierzących nie tylko w starożytności, ale także dzisiaj. Pytanie, ‘co wolno, a czego nie wolno czynić...’ powraca do nas raz po raz i jest przeżywane mniej czy bardziej boleśnie w zależności od wielu czynników. Jedni są skrupulantami, akcentującymi przepisy i przykazania. Inni z kolei odrzucają ‘przepisy’, wiążąc się bardziej z własną pseudowolnością, a nierzadko rozchwianiem emocjonalnym i duchowym. Pytanie, jakie winniśmy stawiać to nie to ‘co mam czynić dla Boga’, ale raczej ‘jaki obraz Boga w sobie noszę i jak on warunkuje moje decyzje’?

Emocja: ‘Wolność chrześcijanina’. Nie jest ona samowolą ani uleganiem impulsywności, ale i nie trzyma się kurczowo przepisów i reguł. Jej istotą jest ‘przylgnięcie’ do Boga, przyjęcie Jego praw i przykazań oraz kierowanie się wymogami miłości, łagodności i służby wobec wszystkiego, co On stworzył i powołał do życia. Wolność chrześcijanina jest skierowana przede wszystkim wobec innych, nie dla mnie.

Wezwanie: Poproszę o łaskę prawdziwego zrozumienia i przeżywania dnia Pańskiego – niedzieli. Podziękuję za wolność, jaką Pan nam zostawia i do jakiej nas zachęca.

Jubileusz 2025: Franciszek zachęcał nas w Spes non confundit: „Szczególną myśl kieruję do dziadków i babć, którzy przekazują wiarę i mądrość życiową młodszym pokoleniom. Niech będą wspierani wdzięcznością dzieci oraz miłością wnuków, które znajdują w nich zakorzenienie, zrozumienie i otuchę” (14). Ofiaruję dziś dziesiątkę różańca w intencji moich dziadków.