Pójście za Jezusem to nie tylko porzucenie wszystkiego, ale także wzięcie Jego krzyża na siebie

Zwyczajowo kładziemy nacisk na natychmiastową i całkowitą odpowiedź na zaproszenie Jezusa do pójścia za Nim. Później jednak Pan doprowadza uczniów do zrozumienia, że pójście za Nim to nie tylko ‘porzucenie wszystkiego’, ale także ‘wzięcie Jego krzyża’ na siebie.

Słowo na dziś (Łk 5,1-11) 

Z Ewangelii wg św. Łukasza: Pewnego razu - gdy tłum cisnął się do Niego aby słuchać słowa Bożego, a On stał nad jeziorem Genezaret - zobaczył dwie łodzie, stojące przy brzegu; rybacy zaś wyszli z nich i płukali sieci. Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy. 
Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: «Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów!». A Szymon odpowiedział: «Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i niceśmy nie ułowili. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci». Skoro to uczynili, zagarnęli tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać. Skinęli więc na wspólników w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci podpłynęli; i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały. Widząc to Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: «Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny». I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali; jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona. Lecz Jezus rzekł do Szymona: «Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił». I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim.

Komentarz do Ewangelii (czwartek, 04.09.2025)

Obraz: Jesteśmy na Jeziorem Genezaret. Wokół Jezusa zgromadził się tłum ludzi, którzy ‘cisnęli się’ na Niego. Oczyma wyobraźni zobaczę Jezusa nauczającego rzeszę ludzi z łodzi Szymona Piotra. Posłucham jego rozmowy z Panem. Uczestniczę w jego zdziwieniu z powodu cudownego połowu ryb na słowo Pana.

Myśl: U św. Łukasza powołanie pierwszych uczniów następuje po cudach, jakich Jezus dokonał w Kafarnaum. Prośba Pana o wypłynięcie na połów budzi zdziwienie u doświadczonego rybaka, który dopiero co powrócił z nocnych bezowocnych połowów, ale Piotr ‘na słowo Jezusa’ postanawia ‘zarzucić sieci’ i jest świadkiem cudu. To może tłumaczyć z jednej strony zaskoczenie Szymona, jak i poczucie zażenowania i onieśmielenia, jakie on odczuwa z powodu swojej grzeszności. Już wcześniej bowiem gościł Pana w swoim domu i jego teściowa została uzdrowiona z ‘wysokiej gorączki’.

Emocja: Pójść za Panem. Zwyczajowo kładziemy nacisk na natychmiastową i całkowitą odpowiedź na zaproszenie Jezusa do pójścia za Nim. Później jednak Pan doprowadza uczniów do zrozumienia, że pójście za Nim to nie tylko ‘porzucenie wszystkiego’, ale także ‘wzięcie Jego krzyża’ na siebie. Pan powołuje uczniów, a oni idą za Nim w zwyczajnych okolicznościach życia i pracy.

Wezwanie: Poproszę o łaskę odwagi powstawania z upadków i rozpoczynania na nowo drogi naśladowania Pana. Podziękuję za wydarzenia, spotkania z ludźmi, sytuacje, które ‘wstrząsają nami’ i stanowią wyzwanie.

Jubileusz 2025: Spes non confundit zachęca: „Niech wspólnota chrześcijańska będzie zawsze gotowa bronić praw najsłabszych. Niech z wielkodusznością otwiera szeroko drzwi gościnności, aby nikomu nigdy nie zabrakło nadziei na lepszą przyszłość” (13). W chwili refleksji ‘rozejrzę się wokół’ siebie, by dostrzec tych, którzy są ‘najsłabsi’ i czekają na moje wsparcie.