Nie jesteś sam! Bądź w dialogu z Jezusem i braćmi

„Opowiedzieli Mu wszystko”. To jest prawdziwy obraz wspólnoty Kościoła. Być w dialogu z Jezusem i z braćmi. Wspólnota nie jest autoreferencyjna, nie koncentruje się na sobie. Wszystko, co czynimy lub mówimy, ma być odniesione do Pana. Nie mamy innego ‘kryterium’ działania.

Słowo ewangelii na dzisiaj (Mk 6,30-34):

Z ewangelii wg św. Marka: Wtedy Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: «Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco!». Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu. Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili.
Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.

Komentarz do ewangelii na dziś (3 lutego 2024 r.):

Obraz: Apostołowie wracają z misji, na jaką wysłał ich Jezus. Oczyma wyobraźni zobaczę ich opowiadających o swoich doświadczeniach. Zobaczę tłum ludzi, tak, że apostołowie i Jezus nie mają ‘czasu dla siebie’. Nawet miejsce pustynne nie jest wystarczającym azylem ciszy i spokoju.
Myśl: Tak, jak wcześniej ewangelista Marek podał swego rodzaju ‘instrukcję dla apostoła’, tak teraz przygotowuje nas do zrozumienia cudu rozmnożenia chleba/Eucharystii. Wspólnota uczniów to jest zgromadzenie przy Jezusie. On jest punktem odniesienia dla wszystkich. Misja wychodzi od Niego i apostołowie wracają do Pana, przyprowadzając wielu innych. We wspólnocie to, co się dzieje i o czym się mówi ma bezpośrednie odniesienie do tego, co uczynił i powiedział Jezus. To jest ‘miara’ wszystkiego. Jesteśmy zaproszeni, by ‘wyjść na pustynię’ – exodus; ‘odpocząć’ w Jego bliskości; ‘karmić się Eucharystią’ czyli Jego Słowem i Ciałem, bo On ofiarowuje samego siebie, ‘litując się’ nad wszystkimi.
Emocja: „Opowiedzieli Mu wszystko”. To jest prawdziwy obraz wspólnoty Kościoła. Być w dialogu z Jezusem i z braćmi. Wspólnota nie jest autoreferencyjna, nie koncentruje się na sobie. Wszystko, co czynimy lub mówimy, ma być odniesione do Pana. Nie mamy innego ‘kryterium’ działania.
Wezwanie: Poproszę o łaskę przyjęcia zaproszenia Pana do bliskości i zażyłości z Nim. Podziękuję za Jego nieustanną obecność w moim życiu.
Poświęcę chwilę na zaplanowanie i przygotowania się do niedzielnej Eucharystii.