Na dobranoc i dzień dobry - J 3, 1-8

Ponowne narodzenie…

Nikodem

Był wśród faryzeuszów pewien człowiek, imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. Ten przyszedł do Niego nocą i powiedział Mu: «Rabbi, wiemy, że od Boga przyszedłeś jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg nie był z nim».

W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwo Bożego». Nikodem powiedział do Niego: «Jakżeż może się człowiek narodzić będąc starcem? Czyż może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić się?»

Jezus odpowiedział: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem. Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha.

Opowiadanie pt. "Baryłka"

Żył sobie kiedyś pewien rycerz, który z wielką odwagą walczył na wszystkich frontach swojego Królestwa. Aż któregoś dnia potknął się, kusza przecięła mu nogę i omal nie doprowadziła go do śmierci.

Kiedy leżał ranny na ziemi, przyśniło mu się niebo. Było ono jednak bardzo daleko, prawie całkowicie poza zasięgiem jego możliwości. Tymczasem piekło, ze swoją bramą na oścież otwartą, z której buchał ogień, znajdowało się bardzo blisko. Rycerz ten rzeczywiście od pewnego czasu odrzucił wszelkie reguły i obietnice rycerskie, a przeobraził się w zwykłego żołdaka, który zabijał i popełniał wiele zła, nie biorąc pod uwagę drugiego człowieka.

Pełen strachu, rzucił hełm, miecz i zbroję, i udał się pieszo do jaskini, gdzie przebywał pewien święty pustelnik. "Ojcze mój, chciałbym otrzymać rozgrzeszenie z moich win, ponieważ bardzo obawiam się o zbawienie duszy. Przyjmę wszelki rodzaj pokuty. Niczego się nie lękam".

"Dobrze mój synu", odpowiedział pustelnik. "Zrobisz tylko jedną rzecz: idź i napełnij wodą tę beczułkę i wróć z nią do mnie".

"Och! to jest pokuta dla dzieci i dla kobiet!", wykrzyknął nasz rycerz, podnosząc wojowniczo rękę w górę. Lecz wizja diabła śmiejącego się szyderczo, szybko go ostudziła.
Wziąwszy baryłeczkę pod pachę, mrucząc udał się w kierunku rzeki. Zanurzył baryłkę w wodzie, lecz ta nie chciała się napełnić.

"To są czary", krzyknął pokutnik. "Ale teraz zobaczymy".

Poszedł do innego źródła: baryłeczka była nadal pusta. Wściekły udał się do wioskowej studni. Trud daremny.

Rok później, stary pustelnik ujrzał go z daleka, w podartych łachmanach, z krwawiącymi nogami i z pustą baryłeczką pod pachą.

"Mój ojcze", rzekł rycerz (to był właśnie on), głosem niskim i zbolałym. "Odwiedziłem wszystkie rzeki i źródła Królestwa. Nie mogłem napełnić baryłki... Teraz wiem, że moje grzechy nie będą odpuszczone. Będę potępiony na wieczność! Ach moje grzechy, grzechy tak bardzo ciężkie... Zbyt późno zacząłem za nie żałować".

Łzy strumieniem spływały mu po policzkach. Jedna z nich, bardzo maleńka, spływając po brodzie, spadła do baryłki. W jednym mgnieniu oka baryłeczka napełniła się aż po brzegi wodą czystą, świeżą i dobrą, taką, jakiej nigdy nie widziano.

Jedna maleńka łza żalu.

Refleksja

Każdy z nas potrzebuje drugiego człowieka u którego zaciągnie życiowej rady. Ma to nam pomóc w naszej zwykłej, ale też często ciężkiej rzeczywistości codziennego trudu życia. "Proza życia" - mówimy, jednocześnie godząc się często na to, żeby nie poszukać pomocnej dłoni. Tymczasem wystarczy poprosić i schylić lekko głowę, aby ten odruch naszego dobrego serca, pozwolił nam na pojawienie się innej perspektywy widzenia naszego położenia względem rzeczywistości...

Jezus znajduje każdy moment dnia, aby spotkać się z człowiekiem. Nie jest ważne dla Niego, czy jest to dzień, czy noc. Najważniejszy jest bowiem człowiek, a nie nasza wygoda. Bowiem ten, kto kocha, wie, że to co zrobi dla drugiego wszystko, wynika z miłości, aby było mu bezpiecznie, dobrze i komfortowo. Miłość nie wybiera, ale chce przede wszystkim ma pomagać i to bezinteresownie. Każde choćby najmniejsze dobre słowo to nadzieja, która zmienia ludzkie życie...  

3 pytania na dobranoc i dzień dobry

1. Dlaczego każdy z nas potrzebuje drugiego człowieka?
2. Dlaczego warto poświeć czas drugiej osobie?
3. Dlaczego warto pomagać bezinteresownie?

I tak na koniec...

Nawet jeżeli pociechy udziela niebo, to pomocy oczekuje się od ludzi.

(Janusz Leon Wiśniewski)