Nauczyciel modlitwy, żniwiarz duchowy – św. Jan z Avila
Był człowiekiem prawdziwym, nauczycielem modlitwy, cenionym przewodnikiem duchowym. Był wybitnym kaznodzieją. Na jego grobie umieszczono napis: messor errat – był żniwiarzem. Po jego kazaniach nawróciło się wielu, a niektórzy zostali świętymi. 10 maja wspominamy św. Jana z Avili, doktora Kościoła.
Urodził się 6 stycznia 1500 roku, w Almodóvar del Campo, w południowej Hiszpanii. Miał żydowskie korzenie ze strony ojca. Pochodził z bogatej, szlacheckiej rodziny.
Wielcy ludzie Kościoła - św. Jan z Avili
Mając tylko 13 lat, rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie w Salamance. Przerwał je po czterech latach i wrócił do domu. Doświadczenie usunięcia go z uczelni pomogło mu odkryć powołanie do kapłaństwa.
Rozpoczął studia teologiczne na uniwersytecie w Alkalá. W 1526 roku przyjął święcenia kapłańskie. Jego rodzice już wtedy nie żyli, a Jan odziedziczył po nich spory majątek. Sprzedał go i w większości rozdał majątek ubogim. Zostawił sobie tylko niewielką sumę na podróż misyjną do Meksyku. Na swoją Mszę św. prymicyjną zaprosił dwunastu żebraków, którym sam usługiwał.
Modlitwa do św. Józefa dla odtrąconych i porzuconych
Potem udał się do Sewilli i czekał na statek do Meksyku. Dał się wtedy poznać jako znamienity kaznodzieja. Arcybiskup postanowił pozyskać go dla swojej diecezji. Jan zrezygnował z podróży za ocean, a biskup posłał go, aby ewangelizował w rejonie Andaluzji.
Andaluzja, południowy region w Hiszpanii, dopiero w 1492 roku została odzyskana z rak muzułmanów. Wielu innowierców pod nowym panowaniem przyjmowało chrzest, ale był to właściwie teren misyjny.
Jan gorliwie zabrał się do pracy duszpasterskiej. Głosił z zapałem Słowo Boże, dużo spowiadał i odprawiał Msze święte. Prowadził życie ascetyczne, pełne wyrzeczeń, pokazywał na własnym przykładzie, jak przylgnąć do Ewangelii. Jego radykalizm w życiu i nauczaniu wzbudził podejrzenia Inkwizycji i Jan został na kilkanaście miesięcy uwięziony.
Św. Jan z Avili - Pierre Subleyras, P.d., via Wiki. Comm.W więzieniu napisał duchowe dzieło Posłuchaj córko i przetłumaczył na język kastylijski dzieło O naśladowaniu Chrystusa Tomasza a Kempis. W 1533 roku wyszedł na wolność i został w pełni zrehabilitowany. Kontynuował swoja działalność kaznodziejską w Andaluzji.
Pod wpływem jego kazań nawrócił się św. Jan Boży, założyciel bonifratrów, a św. Franciszek Borgiasz postanowił zostać jezuitą. Jan przyjaźnił się i korespondował z wieloma świętymi i reformatorami z epoki: Ignacym Loyolą, Teresą z Avila, jak on sam i Janem od Krzyża.
Kilkakrotnie odmawiał przyjęcia godności biskupiej i kardynalstwa. Pozostawił po sobie wiele dzieł teologicznych i ascetycznych.
Modlitwa o opiekę św. Antoniego
Jan był świadkiem wiary. Uczył modlitwy, która przemienia codzienne życie, czyni je autentycznie chrześcijańskim. Taka modlitwa wyzwala z egoizmu i skoncentrowania na sobie. Uczy pokory i cierpliwości w znoszeniu przykrości dla Chrystusa, bo – jak pisał Jan – „Jeśli dusza nie odczuwa tego pragnienia, by znosić upokorzenia dla Chrystusa, coś cierpieć dla Niego i nie pełni aktów innych cnót, tedy wszelkie inne jej praktyki pobożnościowe są podejrzane”.
Jan żył ascetycznie i ubogo. Wiedział bowiem, że tylko przykład jest pociągający, głoszone słowo musi być poparte świadectwem życia. Zachęcał tych, którzy proponowali reformy w Kościele, by zaczynali od reformowania siebie. Wierni przyjmą zachęty i proponowane zmiany, jeśli zobaczą, że sam kaznodzieja stosuje je w życiu.
Św. Jan z Avili - nowy doktor Kościoła
Św. Jan zmarł 10 maja 1569 roku. Jego relikwie spoczywają w Kordobie. Beatyfikował go Leon XIII, a kanonizował w 1970 roku Paweł VI. Doktorem Kościoła ogłosił go Benedykt XVI w 2012 roku.
Św. Jan z Avili, wybitny kaznodzieja, pisarz i reformator Kościoła. Wniósł wielki wkład w odnowę życia religijnego w Hiszpanii, w pierwszej połowie XVI wieku. Moc jego oddziaływania poprzez słowo, czyn i pióro była tak duża,...
Skomentuj artykuł