Sobór Watykański II - lekcja do odrobienia cz.21

W książce "Medytacje o Kościele" kard. Henri de Lubaca SJ (1896-1991) został ukazany Boski i ludzki paradoks Kościoła, na którego obliczu powinien odbijać się blask Słowa, piękno Jezusa Chrystusa. Francuski jezuita głęboko wierzył, iż grzechy uczniów Chrystusa nie mogą całkowicie przysłonić świętości Kościoła, w którym mieszka Przenajświętsza Trójca. Kościół to "miasto święte", "Nowe Jeruzalem", kształtowane przede wszystkim przez Boga.

Fragment książki Henriego de Lubaca "Medytacje o Kościele"

Kościół nie jest Bogiem, ale jest "Kościołem Boga". Jest Jego nierozłączny Oblubienicą, która Mu służy w wierze i sprawiedliwości. Jest Domem Bożym, w którym jesteśmy przyjmowani dla odpuszczenia grzechów. To w tym Kościele, "kolumnie i firmamencie prawdy" właściwie wierzymy w Niego, w nim oddajemy Mu cześć. Takie właśnie prawdopodobnie jest pierwsze znaczenie wzmianki o Kościele w Credo, gdzie, jak sie wydaje, nie wystąpił on przede wszystkim jako jeden artykuł wiary dodany do innych, ale jako rodzaj podsumowania. Wymieniono go na zakończenie, po złożeniu wyznania wiary katolickiej w Trójce Świętą.

Rozmowa Jakuba Jakubowskiego z Radia Jasna Góra

Później, kiedy podobnie jak dzisiaj, następowały juz po nim inne artykuły, nadal można było mówić, że kończy cały Symbol, ponieważ to w nim ostatecznie Symbol znajduje swój autorytet: santa Ecclesia, in qua omnis hujus sacramenti terminatur auctoritas. "Każdy z nas - mówił Teodor z Mopsuestii cytując słowa tekstu liturgicznego przed jego skomentowaniem - wyznaje: "Wierze i jestem ochrzczony w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, w jednym Kościele katolickim i świętym". Kościół jest Miejscem wybranym przez Pana, by w nim wzywano Jego Imienia. Jest Świątynią, w której uwielbia się Trójce i, jak wyrazi sie Pius IX, "niewzruszonym sanktuarium, poza którym, z wyjątkiem usprawiedliwionej niepokonalnej niewiedzy, nie można oczekiwać zbawienia". Tertulian, pragnąc objaśnić uwagi czynione przy chrzcie, posunął się aż do stwierdzenia, że Kościół jest "ciałem trzech" Osób. Kościół jest także Mieszkaniem przygotowanym na szczycie gór, Mieszkaniem zapowiadanym przez Proroków, do którego pewnego dnia muszą napłynąć wszystkie narody, by w nim żyć zjednoczone pod Prawem jedynego Pana. Jest skarbcem; w nim Apostołowie złożyli Prawdę, którą jest Chrystus. Jest jedyną Komnatą, gdzie Ojciec rodziny świętuje gody swego Syna. To przez posługę Kościoła otrzymujemy przebaczenie, to za jego pośrednictwem uzyskujemy dostęp do Życia i wszystkich darów Ducha. Nie możemy wierzyć w niego jako w Dawce naszego zbawienia, ale wierzymy, że jest on Matką, która przynosi nam odrodzenie.