Św. Marcin de Porres - ojciec dobroczynności

Marcin de Porres był człowiekiem skromnym, określał siebie mianem "psa murzyńskiego". Był jednak szanowany i podziwiany przez ludzi wszystkich klas i zawodów. Członkowie jego wspólnoty nazywali Marcina "ojcem dobroczynności" i mianowali go swoim przełożonym.

Urodził się 9 grudnia 1569 r. w Limie (dzisiejszej stolicy Peru). Był nieślubnym dzieckiem hiszpańskiego szlachcica Juana de Porres i mulatki Anny Valasquez (Vasquez-). Zrazu zapisano go w księdze chrztów jako dziecko nieznanego ojca, potem Juan uznał go za naturalnego syna, ale nie przeszkadzało mu to porzucić jego matki.

By zdobyć środki do życia, Marcin był przez jakiś czas balwierzem-chirurgiem, potem wstąpił do dominikanów i złożył u nich profesję jako brat zakonny. Do końca życia był infirmarzem. Zajęcie to stało się dla niego doskonałą okazją do rozsiewania wokół bogactw swego przedobrego serca. Szczególnie troskliwie nachylał się ku biedakom, wyrzutkom, chorym. Założył sierociniec w Limie.

Wkrótce też stał się postacią szeroko znaną i niemal legendarną. Przypisywano mu dar czynienia cudów. Ale gdyby nawet wyrażenie to wziąć w ścisłym znaczeniu i próbować podważyć je w odniesieniu do niektórych poczynań i uzdrowień, to jednak za cuda jego dobroci uznać trzeba cierpliwe posługiwanie i łagodność. Jakby mu nie dosyć było okazji do świadczenia dobroci wobec ludzi, rozsiewał ją także na zwierzęta, nawet szczury, które potrafił uciszyć, godzić, pielęgnować.

Zmarł 3 listopada 1639 r. Beatyfikował go Grzegorz XVI w r. 1837, a kanonizował Jan XXIII w r. 1962. Do odnowionego kalendarza liturgicznego wszedł jako przedstawiciel Kościołów południowoamerykańskich. Jego wspomnienie obchodzone jest 3 listopada.

Święty Marcin de Porres jest patronem zgody na tle rasowym, sprawiedliwości społecznej i ludzi o rasie mieszanej.