Chrześcijanin, który zdecyduje się na lekturę Starego Testamentu, może z tego powodu co rusz doznać ogromnego szoku, zmieszania i niezrozumienia - pisze Dariusz Piórkowski SJ.
Na zewnątrz nie wygląda źle. Człowiek, który żyje pod jej dyktando, nie pławi się w widocznych grzechach, w religijności jest nad wyraz poprawny i ułożony, i dlatego nie ma sobie nic do zarzucenia.
Nawet jeśli częścią życia dla Boga jest śmierć biologiczna, to jest ona tylko przejściem. Po Zmartwychwstaniu Jezusa nie szuka się już wśród zmarłych, lecz żywych. Czyli gdzie dokładnie?
Czy jesteśmy sobie w stanie wyobrazić, co działoby się w naszych duszach, gdyby dzisiaj te słowa padały tuż po konsekracji podczas Eucharystii?
Tak przejawia się miłosierdzie Boga, który przez swego Syna pokazuje, że żaden człowiek nie jest na tyle zepsuty, by nie mógł zła znienawidzić.
Staje się ona jedną z przyczyn współczesnego perfekcjonizmu religijnego w Kościele w Polsce.
W tej przypowieści większy kłopot ma starszy syn, który, zapewne podobnie jak jego młodszy brat, doznaje wstrząsu, kiedy widzi ojca dającego za nic, pomimo niewdzięczności jego obu dzieci.
Jeśli w otaczającym nas świecie napotykamy złe wydarzenia, nie powinniśmy się skupiać wyłącznie na lęku, które one wywołują.
Sen jest z jednej strony symbolem ucieczki przed Bogiem, rodzajem zwątpienia i zniechęcenia. Z drugiej dramatyczną próbą uniknięcia zadania, do którego człowiek został wezwany.
Mam wrażenie, że często dlatego wpadamy w te same grzechy i ulegamy tym samym pokusom, ponieważ uporczywie, albo także nieświadomie, nie chcemy przyjąć Bożej i ludzkiej pomocy.
Publikujemy tekst rozważania Drogi Krzyżowej na Dzień Modlitwy i Pokuty za grzechy wykorzystania seksualnego małoletnich, obchodzony 8 marca 2019 roku.
Wielki Post to czas pustyni i walki z tym, który nas kusi, odwodzi od miłości i utrudnia nasze bycie światłem dla świata.
Czy metafora o belce we własnym oku i drzazdze w oku brata oznacza, że nie mamy wydawać jakichkolwiek ocen moralnych na temat ludzkiego postępowania?
Dlaczego Jezus zobowiązuje nas do miłości nieprzyjaciół? Ponieważ kocha ich Bóg. Ale co to znaczy, że ich kocha? Pragnie ich dobra. Nie przekreśla. Nie skazuje z góry na piekło.
Kiedy Jezus rozmnaża chleb, przemienia wodę w wino, sprawia obfity połów, zawsze daje w nadmiarze. Bóg pragnie ludzkiego szczęścia i obfitości, lecz nie zmienia cudownie ziemi w raj.
Gdyby tamtego dnia nad brzegiem jeziora apostołowie rzeczywiście pozostawili wszystko, nie opuściliby Jezusa w Ogrójcu - pisze Dariusz Piórkowski SJ.
Chrystus nie przyszedł powiększyć w świecie obszaru świętego spokoju, za którego parawanem chętnie ukrywamy nasze wszystkie wady i gnuśność.
Sądzę, że na niewiele zda się nawet wielka liczba księży, jeśli nie nastąpi zmiana modelu funkcjonowania Kościoła oraz reforma formacji zarówno kapłanów jak wiernych świeckich.
Być może jednym ze źródeł kryzysu wiary wielu chrześcijan jest narastający brak dobrej, biblijnej katechezy dorosłych i przerost kaznodziejstwa nad homiliami.
Codzienne pranie, wyrąb lasu i wycieranie podłóg też może się uprzykrzyć. Nie należy chyba zbyt pochopnie porównywać się z innymi. Jeśli więc jesteśmy sługami, to jak usłyszeć, co mamy zrobić?
{{ article.description }}