Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 11 lipca 2004

1. Serdecznie pozdrawiam was wszystkich, którzy przybyliście do Les Combes na tradycyjne niedzielne spotkanie ze mną na modlitwie «Anioł Pański». Gorąco dziękuję burmistrzowi Introd i jego współpracownikom za miłe przyjęcie, a także władzom regionu i prowincji oraz wszystkim, którym ja i moi współpracownicy zawdzięczamy spokojny pobyt pośród tych pełnych uroku gór Valle d'Aosta.

Szczególne pozdrowienie i serdeczne podziękowanie kieruję do biskupa Aosty Giuseppe Anfossiego oraz do całej wspólnoty kościelnej tego regionu. Z wielką życzliwością myślę o chorych i osobach, które borykają się z trudnościami i niedostatkiem.

Pozdrawiam Kardynała Arcybiskupa Turynu oraz braci biskupów i dziękuję im za obecność.

2. W tej oazie spokoju, w obliczu piękna przyrody łatwiej doświadczyć, jak cenna jest cisza — dobro dziś coraz rzadsze. Rozwój komunikacji i wymiany informacji we współczesnym społeczeństwie stwarza niekiedy niebezpieczeństwo, że zabraknie miejsca na skupienie, a ludzie staną się niezdolni do refleksji i modlitwy. W rzeczywistości jedynie w ciszy człowiek może usłyszeć w głębi swego sumienia głos Boga, który naprawdę czyni go wolnym. Właśnie wakacje mogą pomóc w odkryciu na nowo i pielęgnowaniu tego niezbędnego wewnętrznego wymiaru życia ludzkiego.

3. Doskonałym wzorem słuchania Boga, który przemawia do serca człowieka, jest niewątpliwie Najświętsza Maryja Panna. Do Niej się zwracamy, myśląc o sanktuariach maryjnych w Valle d'Aosta i o wizerunkach Dziewicy, jakie spotykamy przy drogach i na szlakach. W szczególności błogosławię figurę Matki Bożej z Gran Paradiso — Madonnina del Gran Paradiso — odrestaurowaną po 50 latach od umieszczenia jej na szczycie tej majestatycznej góry. Niech Maryja, którą za kilka dni będziemy czcić jako Królową z Góry Karmel, pomaga nam dostrzegać w pięknie świata stworzonego odblask chwały Bożej i niech nam dodaje otuchy, byśmy wszystkimi siłami dążyli ku duchowemu szczytowi świętości.