Rozważanie przed modlitwą "Anioł Pański", 28 czerwca 1998

1. Nadeszła ostatnia niedziela czerwca, poświęconego Najświętszemu Sercu Jezusa, podczas gdy w lipcu Kościół szczególnie głęboko przeżywa kult Jego Najświętszej Krwi. Podkreślając te elementy duchowości, tradycja zachęca nas, byśmy wpatrywali się oczyma wiary w tajemnicę miłości Boga, który objawił się we wcieleniu Syna. Dzisiejszym ludziom, którzy żyją w zsekularyzowanym świecie i którym grozi utrata «środka ciężkości» ich własnej egzystencji, Chrystus ofiarowuje swoje ludzkie i Boskie Serce jako źródło pojednania i początek nowego życia w Duchu Świętym.

U progu trzeciego tysiąclecia Kościół z nowym zapałem głosi wszystkim narodom: Chrystus jest sercem świata; Jego Pascha śmierci i zmartwychwstania stanowi centrum historii, która dzięki Niemu jest historią zbawienia; Jego miłość przyciąga ku sobie wszelkie stworzenie i czyni wierzących w Niego jednym sercem i jedną duszą, przynaglając chrześcijan w każdej epoce do poszukiwania pełnej jedności.

2. Możemy dzisiaj radować się z ważnej zdobyczy ekumenicznej, która jest owocem wnikliwej refleksji podjętej przez Kościół katolicki i Światową Federację Luterańską. Mam na myśli Wspólną deklarację Kościoła katolickiego i Światowej Federacji Luterańskiej na temat doktryny usprawiedliwienia. Deklaracja ta stwierdza, że w rezultacie dialogu podjętego bezpośrednio po Soborze Watykańskim II Kościoły należące do Światowej Federacji Luterańskiej oraz Kościół katolicki osiągnęły wysoki stopień porozumienia w kwestii usprawiedliwienia, która przez wieki była przedmiotem ostrych kontrowersji. Choć Deklaracja nie rozwiązuje wszystkich kwestii dotyczących nauki o usprawiedliwieniu, wyraża jednomyślność co do fundamentalnych prawd tej doktryny (por. Odpowiedź Kościoła katolickiego na Wspólną deklarację Kościoła katolickiego i Światowej Federacji Luterańskiej na temat doktryny usprawiedliwienia).

Ufam, że ten postęp w dialogu luterańsko-katolickim, dar Ducha Bożej Mądrości udzielony nam na zakończenie drugiego tysiąclecia, doda otuchy i siły luteranom i katolikom w dążeniu do upragnionego celu, jakim jest osiągnięcie pełnej widzialnej jedności. Dziękuję wszystkim, katolikom i luteranom, którzy wnieśli wkład w to ważne osiągnięcie i proszę Boga, aby nadal wspomagał nas na drodze do jedności.

3. Dzisiaj obchodzony jest we Włoszech Dzień Papieskich Dzieł Miłosierdzia. Pragnę skorzystać z tej sposobności, aby gorąco podziękować wszystkim, którzy ofiarnie wspomagają działalność Stolicy Apostolskiej i prowadzone przez nią dzieła solidarności. Niech Bóg za wstawiennictwem świętych apostołów Piotra i Pawła udzieli im obficie darów swojej dobroci.

Maryi, Matce Kościoła, zawierzmy nasze modlitewne intencje, przyzywając Jej matczynej opieki.