#adwent 2011

Musicie stać się jak dzieci! - nakazał uczniom Jezus. Co wspólnego mogło mieć dziecko z wielkością, władzą, znaczeniem czy - w bardziej uduchowionych głowach - świętością? Czy to nie są sprawy tylko dla dorosłych, silnych, dojrzałych i uduchowionych? - rekolekcje o. Stanisława Morgalli SJ.

Słowa Jezusa: "Nie bój się!" postawiły Piotra na nogi i pomogły zaufać. Dlatego ten apostoł jest mi szczególnie bliski, bo i ja musiałem zostać podniesiony z ziemi ku górze. To właśnie czyni w nas łaska, pomaga spojrzeć dalej i głębiej, nie raz, nie dwa, ale na okrągło.

Pan Jezus chce wejść w nasze życie, by wszystko w nim odnowić. On usuwa z naszych serc niepotrzebne lęki i niepokoje, pragnąc, by nasze serca ożywione były nadzieją. Tylko Jezus przyjęty jako dar od Ojca, może przemienić nasze życie, przywrócić mu sens i uczynić piękniejszym. Oby coraz więcej było w nas Jezusowego światła.

Cichy człowiek to nie jakieś lelum-polelum, któremu wszystko jedno, co z nim robią ani poplecznik, podlizujący się dla uzyskania korzyści. Łagodny jest ten, kto panuje nad swoim gniewem i nie wierzga, kiedy coś mu nie w smak.

Czyli rzecz o tym, jak wejść w buty drugiej osoby, stanąć w jej miejscu i spojrzeć na świat jej oczyma.

Życie św. Mikołaja to nowina w sam raz na Adwent. Połączenie dobroczynności względem bliźniego z niewzruszonym świadectwem o Chrystusie Bogu i człowieku, jest znakiem autentycznej wiary we Wcielenie.

Czy adwentowe oczekiwanie z dłońmi złożonymi na modlitwie jest miłe Bogu? Czym jest chrześcijańska pobożność do której nawołuje Ewangelia?

Onegdaj szedłem sobie wzdłuż Wisły w Krakowie i natrafiłem na tabliczkę, zatkniętą nad brzegiem: "Uwaga! System wartości w przebudowie. Przepraszamy za utrudnienia w egzystencji". Długo chodziło mi to "ostrzeżenie" po głowie i nie chciało jej opuścić, aż w końcu skojarzyło mi się z nawróceniem.

Jezus oznajmia, że to On jest Drogą. Pan już od dawna mieszka w sercu i przechadza się, ale Go nie rozpoznajemy, ponieważ tkwimy w dolinie albo na górze, albo kluczymy i wałęsamy się po jakichś krętych ścieżkach.

Nie tylko księża i zakonnicy są powołani do bycia żniwiarzami. Jezus zwraca się z tym zaproszeniem do wszystkich. To sprawa całego Kościoła. Ale to Pan "wyprawia robotników na swoje żniwo", a więc przygotowuje ich do tego zadania.

Adwent to czas wciśnięcia hamulca i przygotowania na spotkanie tych, których kochamy, i tych, których skrzywdziliśmy.

Czy możemy zwracać się do Jezusa z naszymi biedami? Czy powinniśmy liczyć na uzdrowienie, także to fizyczne? Czy jeśli latami prosimy w jakiejś sprawie i "nic" się nie zmienia, to znaczy, że nasza wiara jest słaba albo Bóg nie chce nam pomóc?

Uraz urazowi nierówny. Inaczej boli nas to, gdy ktoś nadepnie nam na odcisk w zatłoczonym autobusie, a inaczej ośmieszenie naszej pracy. Inaczej pamiętamy i przeżywamy urazy z dzieciństwa, a inaczej te, który nam się przydarzyły w wieku dojrzałym.

Wybiórczy chrześcijanin, który wierzy tylko ustami, skłonny jest do rozmywania i gry pozorów, bez większych oporów ulega kompromisom, ponieważ nie ma korzeni. A te zapuszcza się właśnie przez czyny. Czasem przywdziewa szatę "postępowej nowości".

W czasie Adwentu Kościół w Wietnamie gości papieskiego przedstawiciela nie rezydującego na stałe w tym kraju. Abp Leopoldo Girelli rozpoczął tam już piątą w tym roku wizytę. 25 listopada watykański dyplomata odwiedził diecezję Hung Hoa należącą do metropolii Hanoi. Sprawował Eucharystię w katedrze św. Teresy, gdzie powitały go tysiące wietnamskich katolików. W homilii abp Girelli przypomniał, że Benedykt XVI żywo interesuje się sytuacją Kościoła w Wietnamie i modli się za jego pomyślność.

Chrystus nie zwraca się do kolektywu, lecz do konkretnego człowieka. Człowiek również jest pierwszy, a nie grupa. Jezus nie dąży do poderwania mas, by szły w zbiorowym marszu za Jego przewodem. Nie jest populistą i demagogiem.

Istotą definicji przebaczenia jest emocjonalna zamiana gorących lub zimnych emocji negatywnych na emocje pozytywne. Chodzi o przejście od nienawiści do miłości, od resentymentu do współczucia, od lęku do empatii - rekolekcje o. Stanisława Morgalli SJ.

Chrystus przynosi absolutną nowość, przekraczającą to, co było. Królestwo mesjańskie ujawnia się wszędzie tam, gdzie między ludźmi zwycięża pojednanie, dialog i współpraca nad zacietrzewieniem, pyskówką i samotnością ostatniego Mohikanina.

Niektórzy twierdzą, że źródła wiary w żaden sposób nie pokrywają się z codziennym ludzkim doświadczeniem. Uważają, że ani wiedza, ani jakiekolwiek cechy i właściwości człowieka, tak naprawdę nic jej nie przydają, gdyż wiara to fenomen z zupełnie innego świata.

W Betlejem, podczas liturgii inaugurującej Adwent, franciszkański kustosz Ziemi Świętej zapalił pierwszą święcę adwentowej korony. Światło zostało przyniesione podczas uroczystej procesji z Groty Narodzenia.

{{ article.description }}