Pan nie wyręcza uczniów w ich misji, to ich zadanie. On im towarzyszy i ich wspiera

Ostatnie zdania całej Ewangelii wg św. Mateusza są swego rodzaju podsumowaniem. To punkt kulminacyjny, do którego autor zmierzał. Centralną postacią jest Jezus Zmartwychwstały, mający pełnię władzy, posyłający uczniów na cały świat z misją głoszenia Dobrej Nowiny i udzielania chrztu.

Słowo na dziś (Mt 28,16-20)

Z Ewangelii wg św. Mateusza: Jedenastu zaś uczniów udało się do Galilei na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».

Komentarz do Ewangelii (21.05.2023)

Obraz: Fragment Mateuszowej ewangelii z uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego rozgrywa się w Galilei na górze, gdzie Jezus polecił uczniom się udać. Oczyma wyobraźni zobaczę tę scenę, uczniów, którzy oddają pokłon Panu, innych wątpiących. Posłucham słów, które Jezus wypowiada na pożegnanie. 

Myśl: Ostatnie zdania całej Ewangelii wg św. Mateusza są swego rodzaju podsumowaniem. To punkt kulminacyjny, do którego autor zmierzał. Centralną postacią jest Jezus Zmartwychwstały, mający pełnię władzy, posyłający uczniów na cały świat z misją głoszenia Dobrej Nowiny i udzielania chrztu. Uczniowie mają nauczać ‘wszystkie narody’, uczyć ‘zachowywać wszystko’, co im Pan przekazał, a Jezus jest z nimi aż do skończenia świata. Pan nie ‘wyręcza’ uczniów w ich misji, to ich zadanie. On im towarzyszy i ich wspiera. 

Emocja: Ujrzeli… Oddali pokłon… Wątpili… Ta mieszanina różnych emocji to zwyczajna sytuacja ucznia. On nie opowiada historii z przeszłości zamkniętej i zakończonej, ale ciągle żywej, rozwijającej się. Nie jest częścią duchowej ‘grupy rekonstrukcyjnej’, ale świadkiem żywego i zmartwychwstałego Pana. 

Wezwanie: Poproszę o łaskę otwartych oczu i uszu na miłość Boga i na jego wezwanie do dawania świadectwa. Podziękuję Bogu za to, że powołuje mnie do głoszenia Dobrej Nowiny ‘wszystkim’. „Oddam pokłon Bogu” i uczynię jakiś gest uszanowania i uniżenia.