Tylko ten, kto przebacza, sam żyje i daje życie

Przebaczenie jest większym cudem niż wskrzeszenie umarłego. Tylko ten, kto przebacza, sam żyje i daje życie. 

Słowo na dziś (6 lipca 2023)

Z Ewangelii wg św. Mateusza: 

On wsiadł do łodzi, przeprawił się z powrotem i przyszedł do swego miasta. I oto przynieśli Mu paralityka, leżącego na łożu. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: «Ufaj, synu! Odpuszczają ci się twoje grzechy». Na to pomyśleli sobie niektórzy z uczonych w Piśmie: On bluźni. A Jezus, znając ich myśli, rzekł: «Dlaczego złe myśli nurtują w waszych sercach? Cóż bowiem jest łatwiej powiedzieć: "Odpuszczają ci się twoje grzechy", czy też powiedzieć: "Wstań i chodź!" Otóż żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów - rzekł do paralityka: Wstań, weź swoje łoże i idź do domu!» On wstał i poszedł do domu. A tłumy ogarnął lęk na ten widok, i wielbiły Boga, który takiej mocy udzielił ludziom. 

Komentarz do Ewangelii (Mt 9,1-8) 

Obraz: Jezus przeprawia się z powrotem i wraca ze swymi uczniami prawdopodobnie do Kafarnaum, do ‘swego’ miasta. Zobaczę w duchu ten powrót do siebie, ludzi troszczących się nawzajem o siebie. Przyjrzę się odpuszczeniu grzechów przez Jezusa i temu, jakie odczucia to we mnie wywołuje. 

Myśl: Dla Mateusza ‘liczy się wiara’ („widząc ich wiarę”). Ludzie dziwią się, że ‘taka moc’ (uzdrawiania, odpuszczania grzechów) została dana ludziom. Jest to zdumienie wiernych, którzy patrzą na Kościół złożony z ludzi słabych i grzesznych. Paralityka przynieśli do Jezusa inni, bracia, wspólnota. Grzech, który jest naszym paraliżem, może być pokonany we wspólnocie troszczącej się o siebie. Odpuszczenie win to doświadczenie zbawienia i zmartwychwstania z grzechów. Przebaczenie jest większym cudem niż wskrzeszenie umarłego. Tylko ten, kto przebacza, sam żyje i daje życie. 

Emocja: Lęk i uwielbienie. Tłumy zdumione uzdrowieniem paralityka odczuwają lęk, a jednocześnie oddają cześć Bogu. Lęk i uwielbienie nie wykluczają się. Są doświadczeniem słabości wspólnoty, a zarazem jej wielkości (Bóg udziela takiej mocy ‘ludziom’). To ważna zachęta dla nas w dzisiejszej sytuacji wspólnoty Kościoła. 

Wezwanie: Poproszę o łaskę wiary, że Pan ma moc przebaczenia, uwolnienia nas od paraliżu grzechu. Podziękuję za wspólnotę, która ‘przynosi’ nas przed Boga. Zaplanuję sobie czas na rachunek sumienia i sakrament pojednania.