W jaki sposób człowiek wpada w strapienie duchowe? Paweł Kowalski SJ odpowiada

Jezuita o. Paweł Kowalski opublikował w mediach społecznościowych krótkie filmy, w których wyjaśnia, w jaki sposób człowiek wpada strapienie duchowe i jakie mogą być tego konsekwencje.

W jaki sposób człowiek wpada w strapienie duchowe?

- W jaki sposób człowiek wpada w strapienie duchowe? To są na przykład takie myśli, które mówią ci: "no wiesz co, w sumie to ja może nie mam czasu na modlitwę, może ta modlitwa nie za dużo mi daje" - wyjaśnia jezuita. - I człowiek przestaje się modlić, przestaje chodzić do sakramentów, przestaje chodzić na Mszę Świętą - dodaje.

- W pewnym momencie Pan Bóg może dać poczuć to, co [człowiek] sam wybiera. Daje mu poczuć to zło, które sam wybiera. Po co? Po to, żeby człowiek zmienił swoje postępowanie, żeby się nawrócił - tłumaczy o. Paweł Kowalski SJ.

- Drugi powód strapienia duchowego jest taki, że Pan Bóg chce nas trochę wypróbować. To znaczy, żebyśmy naszą wiarę coraz bardziej budowali na naszych nawykach wiary, na naszych cnotach, a nie na tym, że jest nam po prostu dobrze - wyjaśnia kapłan.

Czym jest cnota?

- Co to znaczy "cnota"? Cnota to jest twoja predyspozycja do dobra, czyli twój nawyk do tego, żeby się modlić, twój nawyk do tego, żeby chodzić na Mszę Świętą, żeby się spowiadać, żeby należeć do wspólnoty.

- To są twoje nawyki, które mogą ci bardzo pomóc, żeby wytrwać przy wierze wtedy, kiedy nie będziesz miał pocieszenia duchowego - zaznacza jezuita.

- A jak sobie wyrobić takie świetne, święte nawyki dotyczące wiary? Na przykład co do twojej modlitwy: zapytaj się, w jaki sposób lubisz się modlić. Niektórzy myślą, że modlitwa poranna to musi być 30 sekund po wstaniu, na klęczkach, przy łóżku, formułkami. Niektórzy myślą, że modlitwa wieczorna to musi być też na klęczkach, 30 sekund przed zaśnięciem.

- Modlitwa to jest twój kontakt z Panem Bogiem. Forma tej modlitwy tak naprawdę jest nieważna. Ważne jest, żeby to było codziennie. Żeby to było rano i wieczorem, żeby to było twoim nawykiem - mówi o. Kowalski.

Źródło: Paweł Kowalski SJ / Twitter.com